بریده‌ کتاب‌های موهبت کامل نبودن: رها کردن خود آرمانی و پذیرش خود واقعی

همه ی ما انسانیم،نقص داریم و آسیب پذیریم

اصالت یعنی تمرین همه روزه ی این موضوع که خودِ آرمانی(آنچه فکر میکنیم باید باشیم)را کنار بگذاریم و خود را آن طور که هستیم بپذیریم.

«واقعی ماندن» یکی از شجاعانه‌ترین نبرد‌هایی است که در طول عمر خود خواهیم داشت.

مردم، میانسالی را «بحران» می‌نامند، اما اینطور نیست. در میانسالی دچار استیصال می‌شوید، دوست دارید به گونه ای که مایلید زندگی کنید، نه به گونه ای که از شما انتظار می‌رود این کشف زمانی اتفاق می‌افتد که انتظارات را کنار می‌گذارید و خود را می‌پذیرید.

زنگ‌های بیدار باش در طول زندگی کم نیستند، اما ما سریع این صداها را خفه می‌کنیم.

تا زمانی که تاریکی و ضعف‌های خود را به خوبی نشناخته‌ایم، نمی‌توانیم وارد قلمرو تاریکی دیگران شویم.

«از امروز به بعد دیگر تظاهر کافی است».

از آنجا که نیاز به ارتباط، ذاتی است، قطع ارتباط عواقب بسیار مشهود و خطرناکی در پی خواهد داشت. ما گاهی اوقات فقط فکر می‌کنیم که در حال ارتباط هستیم. به عنوان مثال تکنولوژی، ما را در ارتباط فریب می‌دهد. باعث می‌شود تصور کنیم با دیگران در ارتباط هستیم در حالی که واقعاً اینطور نیست. این شیوه‌ی ارتباط اشتباه است. در دنیای فناوری، ارتباط واقعی با احساس ارتباط، اشتباه گرفته شده است. ورود به شبکه مجازی به معنای دیده و شنیده شدن نیست. حجم بیش از اندازه ارتباطات و ارتباطات پرشتاب را شاهد هستیم.

وقتی فهمیدم امید یک هیجان نیست، شوکه شدم؛ امید یک شیوه تفکر یا فرایندی شناختی است. هیجانات نقش حمایتی دارند، حال آن که امید در حقیقت طبق گفته اسنایدر یک فرایند فکری متشکل از اهداف، مسیر‌ها و عاملیت است. به عبارت ساده امیدواری زمانی اتفاق می‌افتد که بتوانیم اهداف واقع بینانه تعیین کنیم (می‌دانم کجا می‌خواهم بروم). راه رسیدن به این اهداف را بدانیم، توانایی انعطاف‌پذیر ماندن و ایجاد مسیرهای جایگزین را داشته باشیم (می‌دانم چگونه به آنجا برسم. من مقاوم هستم و می‌توانم ناکامی را تحمل کنم و دوباره تلاش کنم). خودمان را باور داشته باشیم (می‌توانم این کار را انجام بدهم). «بنابراین امیدواری ترکیبی از هدف‌گذاری، استقامت و پشتکار در راه رسیدن به اهداف و باور داشتن توانمندی‌های خود است.»

اگر کودکان به گونه‌ای تربیت شوند که حس شرم در آنها به وجود بیاید، ناخودآگاه خود را شایسته عشق و محبت نمی‌دانند.

اگر آنقدر شجاع باشیم که با جنبه ی تاریک وجود خود رو به رو شویم،میتوانیم قدرت بیکران جنبه های روشن خود را دریابیم

اصالت مستلزم زندگی کردن با تمام وجود و عشق ورزی است،حتی زمانی که زندگی سخت می شود، حتی زمانی که با احساس شرم و کافی نبودن دست به گریبانیم و حتی زمانی که شادی آن قدر شدید است که می ترسیم به آن نزدیک شویم.