بریده‌ کتاب‌های مزایای منزوی بودن

ما عشقی رو قبول می‌کنیم که فکر می‌کنیم لیاقتش رو داریم.

حتی اگه کسی وضع بدتری داشته باشه، واقعا این موضوع واقعیت رو برای وضع خود آدم، خوب یا بد، عوض نمی‌کنه.

حتی اگه ما قدرت انتخاب اینو نداشته باشیم که از کجا اومدیم، باز میتونیم انتخاب کنیم که به کجا بریم...

«چارلی، ما عشقی رو قبول می‌کنیم که فکر می‌کنیم لیاقتش رو داریم.»

مشکل اینجاست که همه همیشه یکی رو با یکی دیگه مقایسه می‌کنن و به خاطر این، آدما رو بی اعتبار می‌کنن.

هر کسی باید به خاطر خودش زندگی کنه و بعد این زندگی رو با دیگران هم به اشتراک بگذاره . فکر می کنم به این شکله که آدم ها در زندگی هم ( سهیم ) میشن ....

هرکی باید به خاطر خودش زندگی کنه و بعد این زندگی رو با دیگران هم به اشتراک بذاره.

اوضاع عوض میشه. دوست ها از هم جدا میشن و زندگی برای هیچکس نمی‌ایسته.

هر کسی باید برای خودش زندگی کنه و بعدش می تونه این تصمیم رو بگیره که زندگیشو با بقیه به اشتراک بذاره.شاید همینه که باعث میشه آدما"مشارکت"داشته باشن.

بعضی وقتا فکر می‌کنم تنها زاویه دید اینه که واقعا اونجا باشیم.

تو نمیتونی فقط بشینی و زندگی همه رو به زندگی خودت ترجیح بدی و فکر کنی این دوست داشتن محسوب میشه.

ما به دلایل زیادی چیزی هستیم که هستیم و شاید هیچوقت بیشتر اونا رو ندونیم، ولی حتی اگه ما قدرت انتخاب اینو نداشته باشم که از کجا اومدیم، باز می‌تونیم انتخاب کنیم که کجا بریم.

این بخش جالب زندگیه: همه چی ادامه پیدا می‌کنه.

"چارلی، ما فقط عشقی رو قبول می کنیم که فکر می کنیم لایقشیم."

با وجود همه‌ی اون چیزهایی که مامان و دکتر و بابا درمورد مقصر دونستن بهم گفتن، نمی‌تونم جور دیگه‌ای فکر کنم. مطمئنم اگه خاله هلنم هم مثل بقیه برام فقط یه کادو می‌خرید، الان زنده بود. زنده بود اگه یه روزی به دنیا می‌اومدم که برف نمی‌بارید. حاضرم هرکاری بکنم که این فکرها نمونه. خیلی‌خیلی دلم براش تنگ شده. دیگه نباید بنویسم، چون خیلی داغونم

من حاضرم برای تو بمیرم، ولی حاضر نیستم برای تو زندگی کنم.

فکر میکنم هرکی یه جور، خاصه

بعضی وقتا ندونستن یه چیزایی خیلی راحت تره.