بریده‌های کتاب استانبولچی

تماشای آدم‌ها را دوست دارم. هر چه تفاوتمان بیشتر باشد بیشتر دوست دارم. دوست دارم بگردم و موضوع مشترکی پیدا کنم برای دوستی. همیشه هم پیدا می‌شود. کافی است آدم دلش بخواهد کسی را با همه تفاوت‌هایش دوست داشته باشد. کافی است ذره‌بین را نگذاشت روی تفاوت‌ها و بزرگش نکرد.

آقای همسفر دوربینش را روشن کرد و از من جدا شد. صدای مداحی آشنایی در گوشه‌ای از خیابان دوباره ما را به هم رساند. تصویر سید جواد ذاکر درودیوار موکبی را پر کرده بود و مداحی فارسی پخش می‌کردند. آقای همسفر عکس گرفت و من ذوق زده سؤال کردم. -ایرانی هستید؟ -نه. -چرا مداحی فارسی؟سید ذاکر؟! -چون دوستشون داریم! واقعاً انتظار دیدن عکس سید ذاکر را، بعد از این همه سال که از فوتش می‌گذشت، در زینبیه استانبول نداشتم. این معجزه صدا بود. این معجزه نامی بود که او عمر و صدا به پایش گذاشت. این معجزه حسین بود.

تنهایی حل کردن یک مسئله آدم را بزرگ می کند و دوتایی حل کردنش آدم ها را به هم نزدیک. خط به خط از کتاب: استانبولچی؛ معصومه صفایی راد.

تنهایی حل کردن یک‌ مسئله آدم را بزرگ می کند و دوتایی حل کردنش آدم ها را به هم نزدیک.

علی‌عباس خوابش برده بود و زینب راه افتاد و گفت در خانه منتظر ما می‌ماند. من ولی باید تا پایان مراسم را می‌دیدم. انگار هنوز برایم روز عاشورا بودن مجلس جا نیفتاده بود. این طور که می‌دیدم عزاداری شب و روز عاشورایشان خیلی بر پایه اشک نبود و کسی روضه مکشوف نمی‌خواند. ... آنچه حالا، بعد از دیدن مراسم شب و روز عاشورای زینبیه می‌توانم بگویم این است که زینبیه نمایشی باشکوه از حضور شیعیان است؛ نمایشی قدرتمند از نظم و جمعیت و وحدت. اعتباری است که سخت به دست آمده و نمی‌خواهند راحت از دست بدهند. آنچه حضورش را بین آن همه شکوه غایب دیدم شور بود. همان چیزی که در دسته کوچک پاکستانی‌ها زنده بود و نفس می کشید.

می دانید خیلی مهم است که شما تاریخ را از زبان چه کسی بشنوید عثمانیان با همه بالا و پایین‌هایشان و بی‌کفایتی پادشاهانشان و خاله‌زنک بازی قدرتشان، حق زیادی به گردن اسلام دارند آنها بودند که با فتح استانبول سد نشر اسلام به اروپا را شکستند. سال‌های سال از حرمین شریفین در برابر صلیبی‌ها دفاع کردند، مانع مستعمره شدن کشورهای عربی شدند، و جلوی دولت یهودیان در سرزمین‌های مسلمانان را گرفتند. جز اروپا، اسلام شمال افریقا هم به آنها مدیون است ولی شاید این را همه جا نشنوید. گفتم که خیلی مهم است که شما تاریخ را از زبان چه کسی بشنوید راستش ما تاریخ را روایت نمی‌کنیم. ما تنها تاریخی را که اروپاییان روایت کرده.اند تکرار می‌کنیم. برای همین است که درباره نسل کشی ارمنیان طی جنگ جهانی اول فراوان گفته و شنیده شده، ولی هیچ وقت از نسل کشی مسلمانان بالکان حرفی زده نشده.

می گفت در زندگی اینکه دو تا آدم فقط همدیگر را دوست داشته باشند کافی نیست، باید هر دو عاشق عشقی بزرگ تر باشند. عشق بزرگتر است که عشق های کوچک ما را کنار هم نگه می دارد. ناملایمات شاید عشق های کوچک آدم ها به همدیگر را جریحه دار کند؛ ولی به عشق های بزرگ آسیبی نمی زند. خط به خط از کتاب: استانبولچی؛ معصومه صفایی راد.

تنهایی حل کردن یک مسئله آدم را بزرگ می‌کند و دوتایی حل کردنش آدم‌ها را به هم نزدیک.

زن باید شبیه استانبول باشد؛ فتحش سخت باشد و فاتحش تنها یک نفر.