بریده‌های کتاب همسایه ها

سربازی اینه، ( چرا) توش نداره. ( نمیتونم )م نداره. تا نفس بکشی بازداشتی. جواب بدی به خدمتت اضافه میشه. از حق خودت دفاع کنی جات تو زندونه...

کتاب، برایم دنیای تازه‌ایست. حرف‌های تازه و کارهای تازه. همچین جذب نوشته‌های کتاب می‌شوم که اگر بیخ گوشم توپ بترکانند، حالی‌ام نمی‌شود. مثل آدم تشنه که به آب رسیده باشد، هر جمله برایم شده است یک جرعه آب گوارا. آب خنک، صاف و زلال که بهم جان می‌دهد.

رئیس زندان ...گاهی آدم به این نتیجه میرسه که نجابت، نجاسته... گاهی آدم به این نتیجه میرسه که باید نانجیب بود...

«اگه ما آدمای یه لاقبا به هم‌دیگه کمک نکنیم، کی به دادمون می‌رسه؟»

-میدونی خالد؟...ماها خودمون باید به فکر خودمون باشیم... باید متحد بشیم، جدا‌ جدا هیچ‌کاری از دستمون برنمیاد. خرد میشیم، نابود میشیم، باید به همدیگه جوش بخوریم، مثه آهن، مثه فولاد... عمو بندر حرف میزند -باید پشت همدیگه رو داشته باشیم، باید زیر بال همدیگه رو بگیریم که از پا نیفتیم.

قاضی می‌آید تو. مثل همیشه شلوغ است و پرسروصدا. این اسم را بچه‌ها بهش دادند. کتاب قانون متحرک زندان است. ... قاضی سربه سر همه می‌گذارد... و گاهی لودگی می‌کند: اگر عمامهٔ آخوندو بدزدی که زیرشلوارش کنی، مشمول مادهٔ ۱۲۷ می‌شی. آخه، آخوند از ابنیه و آثار مذهبیه. بعد لبخند می‌زند، انگشتش را زیر بینی آدم می‌گرداند و ادامه می‌دهد -عمامهٔ آخوند، از آثار مذهبیه، اما کون پتی تو که احتیاج به شلوار داره چی؟...

از آدم تو دنیا فقط یه بدی میمونه و یه خوبی... همه باید سرشونو بذارن رو سنگ لحد. هیچکسم از یه کفن بیشتر نمیبره. اگه ما آدمای یه‌لاقبا به همدیگه کمک نکنیم کی به دادمون میرسه؟ ماها خودمون باید به فکر خودمون باشیم... باید متحد بشیم، جدا جدا هیچ‌ کاری از دستمون برنمیاد. خرد می‌شیم، نابود می‌شیم، باید به همدیگه جوش بخوریم، مثه آهن، مثه فولاد...

اسیر همین مزخرفاتیم که همیشه بدبختیم ، که همیشه باید مثه خر کار کنیم و کیفش رو دیگرون ببرند ، که همیشه توسری خور و گشنه هستیم...

میدونی خالد. از آدم تو دنیا، فقط یه بدی می‌مونه و یه خوبی.‌.. همه باید سرشونو بذارن رو سنگ لحد. هیچ کسم از یه کفن بیشتر نمی‌بره‌. اگه ما آدمای یه لاقبا به همدیگه کمک نکنیم، کی به دادمون می‌رسه؟