من با این کتاب اشک ریختم.
ای کاش میشد از زبان دختر هم این کتاب را خواند...
      

        این کتاب کمی من رو غصه دار کرد.
بخاطر تمام حیواناتی که تن دادند به اطاعت، گوش سپردند به دلایلی که اجازه دادند قانعشان کنند. علاوه بر حیف کردن خودشان زندگی را برای نسل های بعد خودشان هم دشوار کردند.
در وجهه ی دوم به نظرم نویسنده پرداخته بود به اینکه به ما انسان ها بفهماند بعضی رفتارهایمان چقدر ظالمانه هستند و به راحتی میتوان هرموجودی را دچار این لذت ها برای خودشان و ظلم برای باقی کرد. هر موجودی. 
دلم برای باکسر و بنجامین و تمام حیواناتی که اسمشان را به خاطر نمیاورم سوخته. تمام حیواناتی که هرکاری کردند به آرامش و زندگی برسند و هیچوقت رویایشان تحقق پیدا نکرد؛ تمام آنهایی که قتل عام شدند... 
حماقتشان...
جهل و نادانیشان؛
هیچ کاری نکردنشان!
حرف آخرم هم اینه که ای کاش در پایان مثل تمام داستان هایی که پایان خوبی دارند و ظالم به سزای عملش میرسد اینجا هم حیوانات بی نوا خوشبخت می‌شدند! (البته میدانم این آرزو با واقعیت جوامع در تناقض هست)
این بلا سر ما نیاید! نکند به امید بهتر شدن اوضاع تن به هرکاری بدهیم و چیزی عوض نشود. خدا بهمان رحم کند!
راستی اسنوبال چه شد؟ ای کاش میماند...
      

        درود. من این کتاب رو خیلی دوست داشتم. خیلی زیاد... زمانی که هنوز تمومش نکرده بودم میخواستم فقط به کسانی که به این ژانر علاقه دارن به عنوان یکی از بهترین کتاب‌ها تو این ژانر معرفی کنم. اما حالا که به آخر کتاب رسیدم، به نظرم بهتره همه حداقل یکبار بخوننش. به شخصه هنوز دارم راجب داستان و اتفاقاتش فکر میکنم :) 
در اولین فرصتی که پیش بیاد حتما جلد دومش رو هم میخونم.