بریده‌های کتاب آتش بدون دود: واقعیت‌های پر خون

جوان ، اشتباه می کند و جهان را به پیش می راند . پیر ، خطا نمی کند و دنیا را به جانب ِ توقّف می کشاند.

کورکورانه دیدن، ندیدن است؛ گوش بسته پذیرفتن، نپذیرفتن است.

در زمان ما، خنده ارزان نیست_خنده‌ی از تَهِ دل. تا بخواهی، پوزخند و زهرخند و ریشخند؛ اما یک خنده‌‌ی پاک، کاش می جُستی، قابش می کردی، و به دیوار اتاقت می کوبیدی...

درد نرسیدن به قله از آن کسانی‌ست که اهل صعودند. رنج غرق شدن از آن کسی است که دل به دریا سپرده است. مدعیان پرمدعا از آن رو می‌توانند همه‌ی مبارزان و مومنان و معتقدان را مورد تهاجم و بی‌حرمتی قرار بدهند و خود برکنار از تهاجم دیگران بمانند، که هرگز در مخاطره نبوده‌اند، اهل میدان نبوده‌اند, مرد اقدام نبوده‌اند. بزدل، هرگز متهم نخواهد شد به این که در معرکه‌ای به قدر کفایت، شجاعت بروز نداده است؛ زیرا در معرکه‌ای نبوده تا شجاعتی_به هر مقدار_ نشان داده باشد تا در معرض اتهامی قرار بگیرد.

و انسان ، اگر گهگاه ، با تمامیِ نیروی خود زار نزند ، انسان نیست سنگ است .

دردِ نرسیدن به قلّه از آنِ کسانی ست که اهل صعودند. رنجِ غرق شدن از آنِ کسی ست که دل به دریا سپرده است.

ما برای آنکه زندگی کنیم و دُرُست زندگی کنیم، مگر به چیزی بیش از قدری ایمان و امیدْ احتیاج داریم؟

زکات عشق فقط به عاشق می‌رسد و دیگران مستحق خرده‌ریز این خوان کرم و حلاوت نیستند.

اگر چیزی میخواهی بشوی، با راندنِ خودت بشو، نه تاراندن دلاوران!

_مرد، یا به شکم خودش فکر می‌کند یا به گرسنگی دنیا. _ آنکه فقط به شکم خودش فکر می‌کند هم، به اعتقاد تو، مرد است؟

شاگردی که کمتر از معلمش بداند، دنیا را به عقب می‌رانَد؛ شاگردی که به قدرِ معلمش بداند، جهان را متوقف می‌کند.

دین برای من چراغ است،‌ خورشید است؛ آن‌ دورترها اما عرفان برای تو تکیه‌گاه است، سپر است و یک سفر است. عرفان تکیه‌گاه و است دین زیست‌گاه است!