بریده‌های کتاب خاطرات یک ضد قهرمان

فقط آدم‌های موفق _ البته تا زمانی که موقعیت‌شان را هر طور شده حفظ کنند _ می‌توانند خوب و راحت در این دنیا زندگی کنند. اما این‌جور آدم‌ها اگر روزی زمین بیفتند، چون از نردبان بالاتری می‌افتند، استخوان‌های‌شان بدجوری خواهد شکست.

باید اعتراف کنم من رگ خواب زن‌ها را نمی‌دانم و اصولاً از کار این موجودات سر در نمی‌آورم. وقتی پیشم می‌آمدند، خوشحال می‌شدم، اما با رفتن‌شان خوشحال‌تر، چون به خلوت آرام خودم برمی‌گشتم، دوباره استقلالم را به دست می‌آوردم و عادت‌های معمولم را از سر می‌گرفتم.

تن آدمی در این دنیا خیلی ضعیف و بی‌دفاع است، نه بالی دارد که بپرد نه پنجه‌ای که بکشد، و من چنین تنی را سالم از چنین جنگی بیرون کشیده‌بودم.

باید اعتراف کنم که شرایطم در مقایسه با خیلی‌ها چندان بد نبود، حتی می‌توانم بگویم بهای گزافی برای ارزشمندترین چیز این جهان -یعنی زندگی خودم- پرداخت نکرده‌بودم.

اما خب،همه در زندگی‌شان گاهی احساس ضعف می‌کنند.

با این‌که زندگی خیلی باارزش است، ما همیشه طوری رفتار می‌کنیم که انگار چیزی باارزش‌تر از آن هم وجود دارد... اما مگر چیزی بالاتر از زندگی هم هست؟! آنتوان دو سنت اگزوپری

جنایت فقط وقتی چهره‌ی واقعی به خود می‌گیرد که این‌طور مقابل چشم آدم قرار بگیرد.

شاید از دنیا و آدم‌هایی که فقط قهرمان‌ها برای‌شان ارزش دارند کینه داشتم، این‌که من برخلاف میلم خودم را مجبور به قهرمان‌بازی نکرده بودم خوب بود، ولی مهر تایید دیگران رانداشت؛ این همان شن‌ریزه‌ی ته کفش بود.