بریده‌های کتاب جنگ و صلح

امروز که زنده‌ای، زندگی کن‌. فردا خواهی مرد، وقتی که سراسر زندگیت در برابر ابدیت لحظه‌ای بیش نیست چه جای آن است که خود را عذاب دهی؟

شما به خدا اعتقاد ندارید، حال آن‌که او این‌جاست، در من است و در حرف‌های من است. در توست و حتی در همین حرف‌های کفرآمیزی که بر زبان آوردی.

شاید در مورد خودت حق با تو باشد ولی هر کس با دید خودش زندگی می‌کند. تو برای خودت زندگی می‌کردی و می‌گویی که چیزی نمانده بود که زندگیت تباه شود، و خوشبختی را وقتی شناختی که شروع کردی برای دیگران زندگی کنی، ولی کار من درست عکس این بود. هدف من در زندگی کسب افتخار بود، ولی خوب مگر افتخار چیست؟ همان عشق به دیگران است. میل به خدمت به آنها برای لذت بردن از ستایش آنها بله من برای دیگران زندگی می‌کردم و زندگیم را نه مثل تو که می‌گویی نزدیک بود تباه شود، بلکه به قطع و یقین تباه کردم و از زمانی اندک آرامشی یافته‌ام که برای خودم زندگی می‌کنم.

برای اولین‌بار از گوناگونی بی‌نهایت وسیع ذهن آدمیزاد حیرت کرد و دانست که هیچ حقیقتی در ذهن دو نفر یکسان جلوه نمی‌کند.

در او حیات بود و حیات نور انسان بود و نور در تاریکی می‌درخشید و تاریکی آن را درنیافت.

نمی‌توانیم چیزی بدانیم، فقط می‌دانیم که هیچ نمی‌دانیم. و این بلندترین مرتبهٔ خرد انسانی است.