بریده‌ای از کتاب جنگ و صلح اثر لی یف نیکالایویچ تولستوی

شاید در مورد خودت حق با تو باشد ولی هر کس با دید خودش زندگی می‌کند. تو برای خودت زندگی می‌کردی و می‌گویی که چیزی نمانده بود که زندگیت تباه شود، و خوشبختی را وقتی شناختی که شروع کردی برای دیگران زندگی کنی، ولی کار من درست عکس این بود. هدف من در زندگی کسب افتخار بود، ولی خوب مگر افتخار چیست؟ همان عشق به دیگران است. میل به خدمت به آنها برای لذت بردن از ستایش آنها بله من برای دیگران زندگی می‌کردم و زندگیم را نه مثل تو که می‌گویی نزدیک بود تباه شود، بلکه به قطع و یقین تباه کردم و از زمانی اندک آرامشی یافته‌ام که برای خودم زندگی می‌کنم.