انگار الفبای اثبات ظلمه
داستان زندگی های سیاسی و اذیت کننده رو تو متن داستان یه مزرعه می خونی 
وضعیت وضع قوانین چقدر می تونه آزار دهنده باشه
و خوک ها چقدر کثیفن :) 

بنظرم این کتاب و تو لیست قبل ۲۰ سالگی بذارید اکا اگه نخوندینش همین الان خوندنشم کاری نداره
خط داستان قویه و راحت جلو میره
      

        هر فصلش یه داستانه
و برداشت عموم آزاده :))
هر بار می خونم این ۲ جلد کتاب حسین وحدانی و هر بار یه داستان جدید و تجربه می کنم
این کناب ارزش ساعت ها خوندن و تامل داره
ارزش داره باهاش تو خاطراتت بری و انقد مرور شون کنی تا قلبت به درکی برسه که مغزت رسیده
      

        نوع کتاب اینجوریه که باید یه شمع روشن کنی 
یه عود خوشبو 
یه بخش از کتاب و بخونی و فک کنی
و لذت ببری
هر قسمتش یه تیکه از روح تون و لمس می کنه
هر دردیش یه جوری التیامه 
و خوندنش تو همه شرایط مخصوصا بعد رابطه وقتی قراره با خودت چشم تو چشم بشینی سنگ ها تو وا بکنی عالیه
      

        وای از غم این کتاب
وای از قلم گیرای عباس معروفی 
وای از این فضا سازی
این کناب اولین کتابی بود که من از علاس معروفی خوندم و باعث شد سمفونی مردگان و شرثع کنم
حقیقتا برای من سمفونی مردگان زیباتر بود اما کاملا فضای این کتاب متفاوت هست 

وقتی غمگینم دلم می خواد یه کتابی بخونم که بشه سنگینی پلکام،دلیلی بشه برای اشک تو چشمام و قلبم و مچاله کنه
این کتاب و ۵ سال پیش خوندم و شد سنگینی پلک هام

از قشنگ ترین زنانه نویسی های ایرانی عه که بارها ارزش خوندن داره 
تم داستانه کاملا و برداشت هر کسی دست خودشه 
روایتی قشنگ و روون از غم هایی که نمی گذره و راکد میشینه رو قلب دنیا
      

        من از فصل سوم این کتاب دیگه نتونستک بخوابم :)
یادمه فقط منتظر تایم بودم تا ادامه اش بدم 🥲😍
بسیارررر غم قشنگی داره
باهاش اشک ریختم ، حرص خوردم ، درک کردم و تو برفا قدم زدم
صدای غار غار کلاغ هارو شنیدم و روزها به این کتاب فکر کردم
بنظرم خوندن این کتاب از رمان های ایرانی از واجباته
      

        این داستان باور های قلبیت و هدف میگیره
جذابه
پر کششه
و به معنای واقعی داستان هست !
یه داستان که رو بعضی جمله هاش بار ها و بارها گیر می کنی و فکر می کنی
کتابی عه که تو بطن یه داستان خوشخوان و روان بهت کلی باور های جالب میده
بنظرم خوندنش تو هر سنی یه برداشتی میده
برای من قوت قلب عه
داستانی رویایی و با البته با ارزش
      

        این کتاب برای من که همیشه اختلالات برام جذابه محیط جالبی داشت.کتاب فاخر و خفنی نیست اما یه داستان روون و آروم داره 
برای افسرده ها و کسایی که تو رنج هستن قشنگه…
چرا؟چون (اصولا) آدم افسرده اصلا حال و حوصله ی متن های سنگین و درک و تفسیر های طولانی نداره و از طرفی حس می کنه غم و حالش اصلا قابل درک توسط دیگران حتی تراپیست هم نیست …این کتاب مثل یه دوست از اون سر دنیا میاد بغلت می کنه و میگه ببین منم نتونستم :) و این خودش خیلی امید دهنده است…تو تنها آدمی نیستی که کم آوردی،تو تنها کسی نیستی که افراطی فک می کنه ،تو تنها کسی نیستی که تو رنجی 

یه جای کتاب اشاره می کنه به اینکه متنفرم از کسایی که میگن بسه شاد باش،یکم اعتماد به نفس داشته باش
به جاش باید فقط بیان دستم و بگیرن 
و خود این کتاب دقیقا همین کارو می کنه
بهت مثل کتاب های روانشناسی کسل کننده نمیگه پاشو پاشو جمع کن خودتو ، صرفا کنارت میشینه دستت و میگیره و از مشکلات تکراری خودش میگه