یادداشت زهرا مدنی

        این کتاب برای من که همیشه اختلالات برام جذابه محیط جالبی داشت.کتاب فاخر و خفنی نیست اما یه داستان روون و آروم داره 
برای افسرده ها و کسایی که تو رنج هستن قشنگه…
چرا؟چون (اصولا) آدم افسرده اصلا حال و حوصله ی متن های سنگین و درک و تفسیر های طولانی نداره و از طرفی حس می کنه غم و حالش اصلا قابل درک توسط دیگران حتی تراپیست هم نیست …این کتاب مثل یه دوست از اون سر دنیا میاد بغلت می کنه و میگه ببین منم نتونستم :) و این خودش خیلی امید دهنده است…تو تنها آدمی نیستی که کم آوردی،تو تنها کسی نیستی که افراطی فک می کنه ،تو تنها کسی نیستی که تو رنجی 

یه جای کتاب اشاره می کنه به اینکه متنفرم از کسایی که میگن بسه شاد باش،یکم اعتماد به نفس داشته باش
به جاش باید فقط بیان دستم و بگیرن 
و خود این کتاب دقیقا همین کارو می کنه
بهت مثل کتاب های روانشناسی کسل کننده نمیگه پاشو پاشو جمع کن خودتو ، صرفا کنارت میشینه دستت و میگیره و از مشکلات تکراری خودش میگه