روان و دلنشین بود و در زمانه‌ی پیچیده کردن مسائل زنان، خیلی ساده تو را وادار می‌کند فکر کنی چطور باید بین خانه و اجتماع تناسب برقرار کنی.
      

        کتاب را کناری گذاشته بودم تا در زمان مناسب سراغش بروم و خواندنش را آغاز کنم چون معتقد بودم نیاز به متمرکز بودن دارد؛ اتفاقی دل به دریا زدم و خواندنش را آغاز کردم و جزو کتاب‌هایی بود که از به تعویق انداختن مطالعه‌اش بارها خود را سرزنش کردم!
شاید عنوان کتاب چندان پر آب و تاب نباشد که اگر می‌خواهی کار فرهنگی کنی حتماً باید این کتاب را بخوانی و سایر تبلیغات این‌چنینی اما محتوای کتاب به اندازه کافی، کافی است!
به اضافه مردم صرفاً برای کارهای فرهنگی راهگشا نیست بلکه برای انجام هر فعالیتی کمک‌کننده خواهد بود البته به شرط اینکه مردم رکن اصلی در نگاه انجام‌دهنده آن فعالیت باشند.
      

        بدیهیه که مطالعه آثار هر کشور برای آشنایی باهاش بسیار مفیدتر می‌تونه واقع شه؛ اما در مسئله فلسطین جز آشنایی مضاعف، گویی القای یک حس واقعی هم به همراه داره حتی اگر «داستان» باشه!
+ ترجمه کتاب هم بسیار روان هست خصوصاً در نیمه دوم.
      

        معتقدم نحوه‌ی نگارش و داستان پردازی کاملاً سوژه‌ی کتاب رو به حاشیه برده و از جذابیتش کاسته؛ اما با تمام این‌ها باز هم می‌شد کمابیش با داستان همراه شد البته تا جایی که با شعارزدگی در دیالوگ‌ها مواجه نشی!