یادداشت زهرا مظهری

        کتاب‌های کمی هستند که من با آن‌ها زندگی می‌کنم و سوای از امیرخانی تعدادی از کتب روایی موجود دیدارهای رهبری جزو این دسته هستند، اما روایت اول شخص جور دیگری بود؛ هم دوست داشتم زودتر کتاب را تمام کنم تا روایات بیشتری خوانده باشم و هم دوست نداشتم این لذت مکرر تمام شود!
روایت اول شخص جور دیگری بود چون بخشی از این دیدارها آشنا بود؛ به عکس یا دیدن گزارش‌های خبری و بیانات معظم له در روزگار خوش نوجوانی و حالا این کتاب دست خواننده را می‌گیرد و از حاشیه به متن می‌برد و عکس‌های خوش کرده در حافظه حالا برایت داستان می‌شوند.
خواندن کتاب همزمان شد با مرارت‌ها و فتوت‌های جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و من با هر فریم مرتبط با رهبری به این فکر می‌کردم باید چند سال صبر کرد تا روایت اول شخصی از شخص اول جنگ خواند؟!