مسلمانان مرا وقتی دلی بود...
با خواندن این کتاب من عاشق شخصیتی شدم که در رفاه و مال و ثروت و محبوبیتِ تمام و کمال، اسیر جهالت و پلیدی‌ها نشد 
و همه‌ی وابستگی‌هایش را رها کرد تا به حق مطلق برسد.
حق‌طلبی او از عقل و تفکر شروع شد نه از ناچاری محض.

من عاشق سختی‌ها و مشقت‌های یک قوم شدم،
سختی‌هایی که قابل وصف نیست و این قوم برای تبدیل شدن نهال نازک حق به درختی تنومند، به جان خریدند...

من عاشق عشق ممنوعه‌ی یک زن شدم،
عشق ماندگار و وفاداری که شاید به معشوق نرسید اما توانایی به حق رساندنِ زن عاشق را داشت...
      

        تکثیر تاسف‌برانگیز پدربزرگ، یکی از عجیب‌ترین کتاب‌هایی بود که خواندم... 
برداشتی که از کتاب داشتم به طور خلاصه، "پیشرفت علم و به واسطه‌ی آن، از بین رفتن آدمیت در آدم‌ها" بود.

این کتاب داستان زندگی یک پدربزرگ است
که به دلیل کهولت سن دچار بیماری‌های مختلف می‌شود اما دو تا از نوه‌هایش که علاقه‌ی بسیار زیادی به پدربزرگشان دارند و نمی‌خواهند اون را از دست بدهند، برای برگشت سلامتی‌اش دست به هر کاری می‌زنند...

جناب نادرابراهیمی در این کتاب، نظام سرمایه‌داری را به قهقرا می‌کشاند!
و با پرداختن بهای سنگین زندگی یک انسان سنتی، لازمه‌ی خوب زندگی کردن در این دنیای رو به پیشرفت در تباهی و ماشینی شدن را یادآوری می‌کند. 
و تلنگر می‌زند که خاطرمان باشد نباید در این دنیای مادی و تکنولوژی‌های به دور از انسانیتش غرق شویم.

حین خواندن کتاب متوجه شدم که اسامی فصل‌های کتاب چقدر هوشمندانه انتخاب شدند
و چه معانی دردناکی دارند...
"تصمیم، ترمیم، تعویض، تبدیل، تبلیغ و در نهایت تکثیر..."
جلد کتاب در نگاه اول به نظرم مسخره آمد
حتی تا اواسط کتاب مرتب با خود می‌گفتم چرا این کتاب جالب همچین جلد خنثی یا بی‌ربطی دارد...
اما بعد متوجه شدم منظور از این مکعب ساده چیست و چقدر دردناک بود فهمیدن...
هرچند می‌شد تصویر جلد بسیار جذاب‌تر باشد.
      

        اولین کتابی که از خانم مرعشی خوندم، پاییزفصل آخر سال است، اصلا دوستش نداشتم...
اما هرس برام برعکس بود
خیلی دوست داشتنی شد برام 
و میخوام ازتون خواهش کنم
این کتاب رو نخونید!
بلکه بهش گوش بدید...
فقط گوش بدید
بس که رادیوگوشه لذت‌بخش صوتی‌ش کرده🥺❤️

مطمئن باشید که انقدر موسیقی‌ها و افکت‌ها و خوانشِ کتاب دلپذیره که حواستون جای دیگه‌ای پرت نمیشه...
باورتون میشه کتاب با لهجه جنوبی خونده شده؟
اولین بار بود همچین تجربه‌ی قشنگی از شنیدن یک کتاب داشتم
خود کتاب هم بی‌نظیره... یک رمان ضد جنگ
و البته خیلی غمگین، نفس‌گیر، ناراحت‌کننده و سوزناک...
      

        خیلی دوستش داشتم...
روایت داستان در قالب نامه ها بسیار خاصه

شخصیت پردازی افراد عالیه به نظرم. به طوری که وقتی اول نامه اسم آرش بود انتظار نامه ای مقرراتی داشتم با چاشنی شعر و شاعری!
وقتی اسم مرتضی بود، متن نامه احساسی و لطیف میشد
و اسم رحیم میریان هم یه نامه‌ی طناز... 

اما شخصیت همسران دو خلبان برای من خیلی دلنشین نبود. میشد بسیار زیباتر و تأثیر گذار تر باشن.

انتخاب نام "مرتضی" برای جانباز دفاع مقدس و درد دل های او با چاه زمانی که از همه کس و همه چیز ناامید شده که یادآور روایتی زیبا از تشیع است بسیار زیرکانه بود.

و در آخر زیباترین و تأثیر گذار ترین بخش کتاب برای من دیدار مصطفی با آسایشگاه بود. فضای تأثیر گذار و تحسین آمیز آسایشگاه که حس ناراحتی توام با افتخار رو برام تداعی میکرد...
      

        خیلی ناز بود
خیلی دلنشین
با کلی همزاد پنداری با شخصیت اول کتاب✋🏻

واقعا یه گریز دلپذیر بود به دوران بچگی و خاطرات شیرینش😍❤️

این کتاب به شدت دلنشینه برای کسایی که با خواهر و برادرشون یه رابطه ی نزدیک و صمیمی، در عین تو سر و کله هم زدن، دارن!😅 کتابش برای هدیه دادن خیلی خوبه👌🏻
مختصر و مفید و لذتبخش
      

        درباره ی مرگ ایوان ایلیچ،
موضوعی که بهش فکرمیکنم اینه که
اگر تولستوی هم دینِ من بود راجع به مقوله ی مرگ آگاهی چطور مینوشت؟؟؟
و برام جالبه که احساس میکنم شاید تفاوتی نمیکرد...