یادداشت زهرا بیک‌زاده

        خیلی دوستش داشتم...
روایت داستان در قالب نامه ها بسیار خاصه

شخصیت پردازی افراد عالیه به نظرم. به طوری که وقتی اول نامه اسم آرش بود انتظار نامه ای مقرراتی داشتم با چاشنی شعر و شاعری!
وقتی اسم مرتضی بود، متن نامه احساسی و لطیف میشد
و اسم رحیم میریان هم یه نامه‌ی طناز... 

اما شخصیت همسران دو خلبان برای من خیلی دلنشین نبود. میشد بسیار زیباتر و تأثیر گذار تر باشن.

انتخاب نام "مرتضی" برای جانباز دفاع مقدس و درد دل های او با چاه زمانی که از همه کس و همه چیز ناامید شده که یادآور روایتی زیبا از تشیع است بسیار زیرکانه بود.

و در آخر زیباترین و تأثیر گذار ترین بخش کتاب برای من دیدار مصطفی با آسایشگاه بود. فضای تأثیر گذار و تحسین آمیز آسایشگاه که حس ناراحتی توام با افتخار رو برام تداعی میکرد...