کتاب از جهات زیادی برای من قابل ستایش است.
اول اینکه نویسنده به یک شخصیت با یک طرز فکر و رفتار قناعت نکرده این که در کتاب بالاخره یک نفر پیدا میشود که شما میتوانید با او احساس همذات پنداری کنید.
دوم تلاش و همکاری زنان این کتاب برای حل مشکلاتشان بود.
سوم رشد شخصیتی بود که به طور محسوسی میشد آن را با مقایسه شخصیت ها در پایان و آغاز کتاب حس کرد.
چهارم احساسات و ارزش هایی بود که من آنها را بی اهمیت می‌پنداشتم و با مطالعه این کتاب فهمیدم همه چیز آن طور که من فکر میکنم بی اهمیت نیستند.
جالب است بدانید که بانو می الکوت این داستان رو با الهام از خودش و خواهرانش نوشته و همین موضوع داستان رو برای من دوست داشتنی تر و قابل لمس تر کرد.



      

        هر فردی باید این کتاب را بخواند تا به دنبال هدفش برود و بتواند افسانه شخصی اش را بزید.
به منِ بی انگیزه یاد داد که بخواهم،تلاش کنم و برسم و از من یک منِ بلند پرواز ساخت .
این کتاب فقط یک کتاب نبود یک معلم بود،یک دوست بود، یک راهنما بود.

      

        یه معلم زبان داشتیم به اسم خانم شهریاری.همیشه وقتی میخواست از کلاس بره بیرون میگفت مواظب کلمات باشید،کلمات خیلی خطرناکند؛ما اون موقع فقط به این حرف می‌خندیدیم.
اما وقتی این کتاب رو خوندم تازه متوجه حرفشون شدم .
مادر امیلی با حرف هایش که بیشتر هم به خاطر غم و عصبانیت بود زندگی 4 همبازی دخترش رو دگرگون و به نوعی ویران کرد.
جنبه جنایی داستان خیلی جذبم نکرد و یه جورایی قابل پیش بینی بوداما جنبه روانشناختی،خیلی عالی بود .
ترس،تجاوز،عذاب وجدان،گوشه گیری،قتل.
اینها چیزهایی بودند که آن ۴ دختر با آن روبرو شدند و همه بخاطر یک کلمه بود؛تاوان.
تاوانی که از گذشته مادر امیلی آمده بود و دامن گیر دختر و دوستانش شد.
تاوانی که حاصل بی مسئولیتی والدین آن بچه ها بود.
 تاوانی چهار دختر که به خاطر بی دقتی و فراموشی چهره قاتل دادند.
 و غمی که عجیب با همه این داستان گره خورده بود بیشتر و بیشتر مرا تحت تاثیر قرار داد.
این کتاب را از دست ندهید.

      

        اولین بار بود که چنین احساس همذات پنداری با یک شخصیت داشتم.
ای کاش ای کاش پایان جالبتری داشت تا من با جان و دل پنج ستاره را میدادم.
و اینکه منطقیه که من لوک رو بیشتر دوست داشتم؟


      

        به معنای واقعی کلمه عالی بود این کتاب تا ابدد مورد علاقه ام میماند 
      

        بخاطر توضیح کلی داستان آن را خواندم و باید بگویم داستان واقعا به دلم ننشست داستان فاقد هر گونه فراز و فرود و هیجانی بود و من در نهایت نفهمیدم هدف نویسنده از نوشتن این داستان چه بوده البته این را هم بگویم که نظر همه افراد برایم محترم است و بیشتر اطرافیانم این کتاب را پسندیده بودند اما مرا جذب نکرد 
      

        «آنه تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت.....»
احتمالا کمتر کسی یافت میشود که این فصل را از طریق تلویزیون ندیده باشد اما باید بگویم داستانش چیز دیگری بود داستان روند ساده ای داشت زود توانستم با آن همراه شوم اما گاهی از توصیفات زیاد و پرچانگی های آنی خسته میشدم .
شخصیت های داستان فوق العاده بودند گاهی آرزو میکردم میتوانستم مثل آنی سرزنده و شاداب باشم  آنی شخصیتی دوست داشتنی و با گذشت بود(البته نه در مواجهه با گیلبرت😂😂) 
داستان عالی ای بود که در عین سادگی بسیاری از چیزها را منتقل می‌کرد