در خانه‌خوانی با زندگیِ آدم‌هایی روبرو هستیم که هنوز در خانه‌های دورۀ گذار معماری تهران زندگی می‌کنند. منظور از خانه‌های دورۀ گذار، خانه‌هایی است دوسه طبقه، با نمای آجر بهمنی (همان‌هایی که رگه‌های سرخ و زرد دارند) یا سیمانی، با ایوان‌هایی بیرون‌زده از خانه، که پنجره‌هایی چوبی با فریم‌های فلزیِ شبیه به آثار هنری دارند و عمرشان به سال‌های دهۀ بیست و سی و نهایتا چهل می‌رسد. خانه‌هایی که خیلی از ما، خاطرات عمیقی از دورانِ کودکی‌مان را مدیون اتاق‌های آن‌ها هستیم.