اولش که شروع به خوندن کتاب کردم ،فکر نمیکردم زیاد به دلم بشینه.وقتی به صفحات ۲۰ به بعد رسیدم،دیدم که نه موضوع داره جالب میشه و این شد که تا آخرش رفتم.
بیشترین کسی که تونستم باهاش ارتباط بگیرم آقای نامیا بود.
حالا که خوب فکر میکنم میبینم که آقای نامیا یه معجزه بود.اون تو زندگی خیلیا مثل سنگ صبور عمل کرده بود،به حرفاشون گوش داده بود و بهشون کمک کرده بود از پس مشکلاتشون بربیان 
همه آدما به آقای نامیا و اون خواربارفروشی نیاز دارن.
کتاب و شخصیت هاش طوری بودن که می‌شد حسشون کرد،باهاشون زندگی کرد.اصلا میشد خودت رو جای اونا قرار بدی.
واقعا نویسنده دست مريزاد داره.
من از خوندش لذت بردم و شک ندارم شماهم لذت می‌برید.
      

        من این کتاب رو دوست داشتم
شاید زیاد قوی و گیرا نباشه اما محیطش و فضای ایجاد شده دوست داشتنیه
به طوری من با شروع این کتاب فکر کردم:《نکنه من روز گذشته به فروشگاه دالرگات رفتم و این رویا رو خریدم😂》
علاوه بر این یه سری جمله های کتاب واقعا به دلم نشست
وتونستم خیلی خوب باهاشون ارتباط بگیرم
و بله من این کتاب رو دوست داشتم...
      

        کتاب جالبی بود به قول دوستمون که پایین تر نظرش رو نوشته بود 
تصور کنید که چه حسی داره از پشت میز غذا خوری به یه دیکتاتور نگاه کنی 
اونم کسانی که خشن ترین القاب رو در تاریخ دارن
به قول نویسنده ممکنه که آشپز ها چیز هایی رو گفته باشن که دوست داشتن بگن و ما هنوز هم نتونیم به یه سری واقعیت ها پی ببریم
اما کتاب دوست داشتنی بود و من خوشم اومد
      

        عالی بود🙂