یک شاهکار بود.
با اینکه داستان را از بر بودم ولی باز هم کتاب برایم جالب بود.
      

        این اثر اولین کتابی بودکه من از آثار شکسپیر عزیز خوندم و واقعا کتاب عالی بود و به شما پیشنهاد می کنم که بخوانیدش:)
      

        این کتاب شما رو به دنیای جادویی خودش می بره و خب واقعا هم دنیای قشنگیه و من که توش غرق می شم 
کتاب قشنگی بود ولی پیشنهاد می کنم نخونیدش...
      

        جلدش چرمی بود، نه از جنس تجمل،  
از جنس راز.  
یه سیاهی خاص داشت،  
نه تاریک، نه روشن—یه چیزی بین ترس و احترام.  
وقتی توی دستم گرفتمش،  
انگار یه عهد بسته بودم،  
با داستانی که قرار نبود فقط خونده بشه،  
قرار بود توی ذهنم حک بشه.

تاج نفرین‌شده، فقط یه عنوان نبود،  
یه هشدار بود، یه دعوت، یه وسوسه.  
و من، با تمام دلتنگی‌هام،  
رفتم سراغش،  
تا ببینم نفرینش چیه،  
و چرا انقدر واقعی حس می‌شه.
      

        ویکتور هوگو کتاب خلق نکرده ؛
شاهکار خلق کرده....
جلدش قدیمی بود، مثل یه خاطره‌ی فراموش‌نشده.  
ورق‌هاش بوی گذشته می‌دادن، بوی حقیقتی که هنوز زنده بود.  
وقتی توی دستم بود، انگار همه‌چیز آروم می‌شد—  
نه به خاطر داستان، بلکه به خاطر اون حس نادری که فقط کنار اون کتاب می‌شه تجربه‌اش کرد.  
می‌خواستم بدزدش، نه از کتابخونه، بلکه از زمان؛  
تا همیشه کنارم باشه، تا هیچ‌وقت اون آرامش ازم جدا نشه.
      

        من با خوندن این کتاب بیشتر با حاج قاسم عزیزم آشناشدم و اینکه این خاطرات از زبان خودش بود کتاب را برایم شیرین تر کرد...
      

        کتاب جنبه ی طنز داشت وبه نظر من کتاب زیبایی بود .
      

        من با اینکه یک نوجوانم ولی این سفر نامه دکتر یامین پور برایم بسیار جالب و خواندنی بود.
به شما هم پیشنهاد می کنم این کتاب را مطالعه کنید
      

        این کتاب اشک من رو هر بار که میخوندمش در اوورد
و در آخر هم هدیش کردم به یکی از دلداده های امام علی:)
      

        کتاب زیبا و دوست داشتنی بود :::)
به شما هم پیشنهاد می کنم این کتاب را بخوانید
ولی خواهرای بزرگ رو فقط ما خواهر بزرگا می فهمیم.
      

        به نظر من کتاب قشنگ و جالبی بود.
      

        وقتی صفحه‌ی آخرش بسته شد، انگار یه حس خاص ازم جدا شد—یه جادوی بی‌اسم که فقط با اون کتاب زنده بود.  
نه فقط داستان، بلکه اون صدای پنهانی که لای جمله‌ها نفس می‌کشید، رفت و با خودش بخشی از دلم رو برد.  
حالا چیزی گم شده، یه نور ریز توی ذهنم که دیگه روشن نمی‌شه... مثل عطری که فقط وقت خوندن اون کتاب پخش می‌شد.  
و من موندم، با جای خالی اون حس، که نه می‌شه گفت چی بود، نه می‌شه دوباره لمسش کرد؛ فقط می‌دونم بود... و حالا نیست.