چی بنویسم در مورد این مرد آخه؟!
عرضه‌ی درکش رو ندارم به کل.
آقا ابراهیم! بی عرضه هارو دریاب...
      

        آقای اکبرخانی تبحر خاصی تو ساخت کاراکتر های به یاد موندنی دارن، از علی علیزاده‌ی عزرائیل تا مجتبی میثمی همین کتاب که عجیب منو یاد «حاج حیدر» بادیگارد می اندازه.به همون اندازه مظلوم و دوست داشتنی:))
لذت بردم ازش. منتظر باقی اثر های نویسنده مخصوصاااا جلد دوم عزرائیل هستم...
      

        خیلی ازش تعریف شده بود و نه، لیاقت این حجم از تحسین رو نداره.در کل باهاش ارتباط برقرار نکردم...
      

        در یک کلام، مور مور کننده:)
      

        بالاتر و بهتر از کتاب ۱۹۸۴ نویسنده بود از نظر من
      

        چه زیبا بود زندگی با این کتاب:)