خیلی نمیتونستم خودم رو جای شخصیت ها بذارم، نمی‌دونم شاید بیش از حد درباره مسائل عاطفی واقع گرا شدم که به نظرم منطقی نمیاد یکی بعد از دو سه بار دیدار اینطور عاشق کسی بشه :))
در هر صورت خیلی کتاب برام خاص و عجیب و غریب نبود.
      

        من خیلی سبک زندگی نامه دفاع مقدسی نخوندم، یعنی راستش خیلی علاقمند نیستم، این کتاب رو هم با معرفی یکی از دوستانم در استوری اینستاگرام پیدا کردم و از جلدش خوشم اومد و خریدم :)
همینقدر غیر فرهیخته!
چند صفحه اولش رو که خوندم فکر کردم که احتمالاً دوستش نداشته باشم پس دیگه ادامه ندادم، اما کتاب رو که بستم ذهنم مدام پی نسرین و داستانش بود و نیروی درونی ای منو می کشید تا دوباره کتاب رو باز کنم و ادامه داستانش رو بخونم!
من قبل از خوندن این کتاب تصویر خیلی خوبی از روز های جنگ آبادان و خرمشهر نداشتم، ولی بعد از خوندنش دلم برای زن ها و بچه ها و همه خونه زندگی های جنوب که در جنگ از بین رفتن، می تپید و می سوخت!

با قسمت های تلخ کتاب گریه کردم، در کل هر جا بحث مادر و فرزندی باشه اشکم دم مشکمه :) و چیزی که از کتاب دوست داشتم اصالت و بی غل و غشی خود نسرین و همینطور روایت روون و شیرینی بود که از اون روزها داشت. انگار داری کنار همه اون خانواده ها زندگی می کنی، با اونها به شهر های دیگه مهاجرت می کنی و سختی می کشی و از برگشت همسر هاشون خوشحال میشی.

بعد کتاب رفتم مصاحبه خانم باقرزاده رو هم دیدم، اقدام تکمیلی خوبی بود تا تصویرم از این زن قوی کامل بشه :)

اگر داستانی شبیه به ساجی سراغ دارید، لطفاً بهم معرفی کنید.
      

        این کتاب رو همسرم در خواستگاری به من هدیه داد. هدیه معناداری بود :) من هم چند ساعت بعد از اینکه از منزل ما رفته بودن تمومش کردم. در عین شیرینی تلخ بود. درست مثل زندگی!

بر خلاف بعضی کتاب های شهدا که رنگ و بوی عاشقانه صورتی گرفتن، این کتاب انگار یک عشق واقعی واقعی بود. عشقی که با تحمل رنج معنا پیدا می‌کرد و به گفتن عبارات عاشقانه خلاصه نمیشد. صبر فرشته برام عجیب بود و البته وقتی به خودم نگاه می کردم می ترسیدم که من درصد کمی از صبر اون رو دارم؟

کتاب جمع و جوریه، زود تموم میشه، برای ما شاید یک ساعت طول بکشه ولی به اندازه یک عمر حرف داره. به اندازه عمر منوچهر و به اندازه صبر فرشته. درود می‌فرستم به روح پاک شهید مدق و البته صبوری همسرش، که از دامن مادران و همسرانه که شهدا عروج می کنن.
      

        بعد از اینکه شهر خرس رو تموم کردم و خیلی دوستش داشتم، به این فکر کردم که احتمالا جلد ۲ و ۳ کتاب باید خسته کننده باشه و اصلا بکمن چرا نخواسته این داستان رو در اوج تموم کنه؟ :)
ولی بعد از خوندن ما در برابر شما، از حرفم پشیمون شدم. انتظار داشتم خسته کننده باشه ولی نبود، کتاب دوم، سرنوشت آدم های شهر خرس بعد از اتفاقات جلد اوله.
از اینکه بکمن انقدر برای کاراکتر ها شخصیت سازی می کنه خیلی خوشم میاد! (حتی کوچک ترین و کم نقش ترینشون مثل ۵ عمو و زن هاشون!) و البته از غافلگیری های کوچکی که پایان هر فصل بود هم لذت می بردم.
دارم میرم که برندگان رو شروع کنم و امیدوارم که من رو نا امید نکنه :)
اسپویلر 🟡🟠🔴
تنها مشکلم با کتاب، همجنس گرا بودن بنی و پرداختن به اونه که الان تقریباً شخصیت همجنس گرا مثل نمک تو غذا می مونه و توی هر فیلم و سریالی یه کم ازش میریزن تا طعم مثلا روشنفکرانه غربی رو از یاد نبریم :)
      

        من خیلی بلد نیستم مثل بقیه دوستان حرفه ایم، درباره کتاب ها نظر بدم. شهر خرس رو  نزدیک به یکسال پیش خوندم ولی بخاطر تصویر سازی خوب بکمن در کتاب ، هنوز هم میتونم صحنه های کتاب رو جلوی روم ببینم و درباره ش بنویسم!
اگر قبلا وبلاگ نوشته باشید یا خواننده پر و پاقرص وبلاگ ها باشید، میدونین که توی وبلاگ آدم ها اکثرا عمیق ترین لایه های وجودشون رو نمایان می کنن و شما میتونی با شخصیت حقیقی اونها آشنا شین. موقع خواندن این کتاب احساس می کردم این یک وبلاگه که هر کدوم از شخصیت ها اون رو نوشتن. بکمن به عمیق ترین لایه های هر آدم نفوذ می کنه و هیچ شخصیت سفید یا سیاهی نیست که مطلقا دوستش داشته باشی/نداشته باشی!
یک جور هایی به همه حق میدی و نمی‌دی! همه جوره کتاب رو دوست داشتم، بعد از تموم کردنش، اول کتاب نوشتم: «کتابی نسبتاً عمیق و درباره آدم ها!»

اسپویلر:🟡🟠🔴

فقط کاش بنی اون طوری نبود :)
      

        کتاب رو بابت واحد درسی اختلالات یادگیری خوندم. کتاب خوب و کاربردی و کم حجمیه. نباید از این کتاب انتظار یک کتاب خیلی علمی و دقیق رو داشت، بلکه بیشتر هدف دکتر تبریزی هم این بوده که با نوشتن این کتاب به معلمان یا روانشناسان کمک کنه که بتونن یک راهنمای عملی داشته باشن.
تقریبا حجم زیادی از کتاب به تمرین ها و بازی هایی می‌پردازه که هم برای بچه های learning disorder خوبه و هم برای بچه هایی که اختلال ندارن (ولی می‌خوان پیشگیری کنن)

جز معلمان و روانشناسان که مخاطب هدف این کتاب هستن، کتابو حتی پیشنهاد می کنم به مامان هایی که بچه های پیش دبستانی یا کلاس اولی دارن که با انجام بازی هاش بتونن مهارت های شناختی کودک‌شون رو افزایش بدن. چون نثر روونی داره حتی احتیاج به پیش زمینه خاصی هم ندارید.
      

        نظرم رو مفصل تر در جلد ۱ نوشتم، اما جلد ۲ هم مثل جلد ۱ جذاب و روون بود و صد البته کمک کننده. درسته که عنوان کتاب تربیت دینی کودک و نوجوان هست ولی این به معنای  آموزش مفاهیم دینی به کودکان نیست بلکه به معنای وجود یک دید اسلامی/دینی به مقوله تربیته.
برام جالبه که ایشون در اون سالها انقدر دید باز و روشنی نسبت به مسئله تربیت داشتن. چیزی که شاید تازه والدین دارن بهش میرسن.
      

        کتاب نثر بسیار روونی داره و خیلی سریع و خوب پیش می‌ره. به نظر من آقای حائری شیرازی واقعا استادِ زدن مثال های جالبن و مطالبشون رو با مثال های عینی به خوبی تثبیت می کنن. مجموعه راه رشد تقریبا همه مطالب تربیتی آقای حائری رو یکجا جمع کرده و خوندنش رو به همه ی والدین، مربی ها و هر کسی که به نحوی با کودک یا نوجوان سر و کار داره پیشنهاد می کنم.
خیلی خیلی محدود نکاتی هست که شاید با اونها موافق نباشم ولی میشه اونها رو پای تفاوت نسل و زمانه گذاشت. اما به جز اون ۱ درصد، ۹۹ درصد ما بقی مطالب فوق العاده ای داره که خیلی هاش رو میتونیم حتی در گفته روانشناسان بزرگ ببینیم!