از خواندنش منصرف شدم...
      

        کتاب مفاهیم روانشناختی زیادی داره که همین روند داستان رو کند پیش میبره تا جایی که دیگه حوصله خوندن رو نداری! اما بصورت ناگهانی روال داستان تند میشه و البته جذابتر و در نهایت پایان همون نقطه ای که یه هویی همه چیز مشخص میشه؛ پایان کتاب غیرقابل پیش بینی و جالب بود. اگه در حال مطالعه اش هستید و فکر می کنید باید کنار بزارید یه کم صبر کنید نویسنده غافلگیرتون میکنه. در مورد نقش کودکی انسانها در زندگی بزرگسالی شون کلی حرف برای گفتن داره.
      

        دوباره بعد از سالها فایل PDF اش را دانلود و مطالعه اش کردم عجیب نیست آیا!!!!!
      

        مثل یک گزارش خبری نوشته شده بود!!! در صورتی که نمی دونستم داستان واقعی است تا آخر ادامه اش نمی دادم!!! منتظر بودم که آخر داستان عوض بشود؛ اما!! دارک هست؛ یعنی تا این حد پتانسیل دارک شدن را داریم!!!
      

        بعد از مدتها بود که به سراغ مطالعه رمان و داستان رفتم. اوایل کتاب کمی کسل کننده بود اما با ادامه کتاب هیجان آن هم بیشتر میشه.  پیشنهاد می کنم که فیلم این کتاب را نبینید!!
      

        این کتاب را را به پیشنهاد نویسنده بصورت پیوسته مطالعه نکردم. نقدی که به این کتاب وارد است؛ تکراری بودن، کلیشه ای بودن و شعاری بودن مطالب اش است. بله بسیاری از مطالب این کتاب را شاید بارها با اشکال مختلف در رسانه های مختلف دیده یا خوانده باشیم؛ اما د رنظر بگیرید که ذات انسان فراموشکار است و همواره نیاز به تمرین، تکرار و یادآوری دارد و به نظر من می توان این کتاب را یک یادآور مکررات در نظر گرفت که با قلم زیبای خانم پونه مقیمی نوشته شده و بسیار هم زیبا و غنی است. در کل از نظر من کتابی است که ارزش وقت گذاشتن را دارد و بخش های آن به گونه ای است که نیازی به خواندن از ابتدای کتاب و بصورت پیوسته ندارد.
      

        این کتاب رو با توجه به تبلیغات زیادی که ازش در پیج های مختلف دیدم تهیه و مطالعه نمودم. کتاب برای افراد کتابخوان حرفه ای اصلا بار معنایی و ارزشی خاصی نداره. شاید بشه برای شروع کتابخوانی برای ترغیب نوجوان ها پیشنهاد کرد.
      

        تعریف مرگ و زندگی توامان با یکدیگر به زبانی ساده و دلنشین یکی از ویژگی های خوب این کتاب است.
      

        دبیرستان بودم که این کتاب رو خوندم و هنوز چیزی از عشق و عاشقی نمی دونستم و درگیرش نبودم. چقدر دلم برا منصور می سوخت که اینقدر عاشق محبوبه است و چقدر هم از رحیم بدم می اومد وقتی که فهمیدم که فقط املای نوشتن همون یک بیت شعر رو بلده چقدر بجای محبوب می خواستم خفه اش کنم. کلا اون موقع ها خوندنش برام جالب بود و بعدش رفتم که شب سراب رو بخونم و رحیم اونجا خودش رو به بچه مثبت بودن جا زده بود مخصوصا شبی رو دخترخاله اش پیششون بود. یادش بخیر فکر کنم برام هنوز هم کتاب خوبی باشه دوستش داشتم.