این کتاب  تو ۷،۸ سالگی  هدیه گرفتم و اونموقع ها بارها میخوندم قصه هاشو  سر کلاس  هر وقت زنگ انشا بود یا از ادبیات و مثل ها حرفی میشد من دستم بالا  بود:)
 توی هنرستان  یکی ازم قرضش گرفت و دیگه بهم نداد  خلاصه که این کتاب مورد علاقم  تو اون دوره  بود.
      

        از مجموع کتاب مورد علاقم:)که بسی باهاش همزاد پنداری کردم.
      

        جایی خوانده ام زنها تنها کسانی  اند که همه چیزشان را فدای عشق می‌کنندحتی شرفشان را .
و  هیچ مردی حاضر نیست  شرفش را فدای عشقی کند .
      

        و هیچوقت این کتابو فراموش نمیکنم:)
آیدا،آیدین،سرمه ... تا ابد گوشه ذهن و قلبمن:)
      

        ودر نهایت روی سنگ قبر طاهره کوزه گرانی در گورستان بقائیه تبریز نوشتند: « سر انجام یک زندگی،آرام‌جای کسی که میان استخوان‌های گوهر مراد آواز می‌خواند»
 گوهر مراد نام مستعار غلامحسین ساعدی بود
      

        خیلی دوسش داشتم:)
      

        خوندنش خالی از لطف نبود،دوستش داشتم.
      

        اولین کتابی که باهاش گریم گرفت:)