جایی خوانده ام زنها تنها کسانی  اند که همه چیزشان را فدای عشق می‌کنندحتی شرفشان را .
و  هیچ مردی حاضر نیست  شرفش را فدای عشقی کند .
      

        و هیچوقت این کتابو فراموش نمیکنم:)
آیدا،آیدین،سرمه ... تا ابد گوشه ذهن و قلبمن:)
      

        تا اینجا که دلنشین بود اما من کمی تنبلی میکنم برای زودتر تموم کردنش:)
      

        ودر نهایت روی سنگ قبر طاهره کوزه گرانی در گورستان بقائیه تبریز نوشتند: « سر انجام یک زندگی،آرام‌جای کسی که میان استخوان‌های گوهر مراد آواز می‌خواند»
 گوهر مراد نام مستعار غلامحسین ساعدی بود
      

        خیلی دوسش داشتم:)
      

        خوندنش خالی از لطف نبود،دوستش داشتم.
      

        البته  من با ترجمه نشر مرکز خوندم  و این جز  کتابایی هست که هر وقت ازم میپرسن کتابای مورد علاقت بگو سریع  اسمش به ذهنم   میرسه:)
      

        اولین کتابی که باهاش گریم گرفت:)