کتابی‌های سید مهدی شجاعی را دوست دارم. قلمش را. ادبیاتش را. همه جوره به دلم می‌نشیند.
این کتاب را بعد از محرم و بیرون از حال و هوای حزنش گوش دادم. ولی انگار درست دهه اول محرم بود. درست عاشورا بود.
این بار واقعه‌ی کربلا را از زبان زینب کبری دوره کردم. کتاب، روضه بود، روضه‌ی ادبی. خیلی از جاهای کتاب کار را رها کردم و نشستم پای روضه‌ی سید.
خلاصه که اگر دلتان روضه از زاویه‌ای جدید می‌خواهد اصلا این کتاب را از دست ندهید. 
          

            یک کتاب کوچک و کم حجم بود .
در قالب خاطرات پراکنده از زندان و مشکلات آن .
نویسنده زمانی زندانی سیاسی بوده در کشور اروگوئه 
و پس از سال ها بعد از آزاد شدن ، خاطرات خود را از شکنجه ها و شرایط بد سال های زندان در این کتاب می آورد. 
البته به جز این کتاب ، کتاب های دیگری هم از خاطرات زندان دارد .
قلم روان و ساده ای داشت ، اما پراکنده گویی کرده بود و سیر زمانی خطی و مشخصی نداشت _البته نه اینکه این سبک نوشتاری نویسنده بد و یا باعث پیچیدگی در  خوانش شده باشد ._
کتاب نسبتا خوبی بود . 
که یکبار خواندن ش خالی از لطف نبود . 
تا با وقایعی که ممکن است هموطنان ما هم آن را تجربه کنند ، آشنا شویم ، با دردها و رنج هایی که شاید حتی پس از رهایی از آن بازهم روح شان فراموش نکند و تا پایان عمر با آنها بماند .

          

            زمزم:⭐️⭐️⭐️⭐️
انگشتر:⭐️⭐️
رتبه قبولی:⭐️⭐️⭐️
یک پژوهش خشن:⭐️
کوچولو:⭐️⭐️⭐️
ناصر ارمنی:⭐️⭐️
کمال:⭐️
سه نفر:⭐️⭐️
خیابان:⭐️⭐️
سال نو:⭐️⭐️⭐️
گوش شنوا:⭐️⭐️