آنهایی که با آثار و قلم سعید تشکری آشنا هستند می¬دانند که در همه آثار این نویسنده مشهدی ردپایی از مشهد و ارادت به امام رضا(ع) به چشم می¬خورد. به قول خود نویسنده نقل به مضمون از کتاب اوسنه گوهرشاد چه کسی که لباس فراشی پوشیده چه کسی که تبلیغات می¬کند و چه پیشنماز و چه کسی که قلم می¬زند همه خود را خادم می¬دانند و این خادمی برایشان افتخار است. این خادم خوش قلم این¬بار با مکتوب کردن «اوسنه گوهرشاد» به آستان حضرت سلطان عرض ارادت کرده است. 
اینکه گوهرشاد کیست و چه کرده را کمتر کسی است که نداند. شاه¬بانوی مغول که به خاطر ارادت به ضامن آهو، موقوفات بسیاری در مشهدالرضا از خود به جا گذاشته که معروفترین¬ آنها مسجد گوهرشاد است. مسجدی جنب حرم که برای خیلی¬ها باب ورود به حرم است و رمز و راز و کششی در خود دارد که قابل توضیح نیست. 
اما چرا اوسنه گوهرشاد؟ مگر نه اینکه اسطوره¬ها و افسانه¬ها در هاله¬ای از رمز و راز و خیال پیچیده شدند. و مگر نه اینکه تشخیص مرز واقعیت و خیال در افسانه¬ها مرز باریکی است که بخش رویاگونه آن پررنگ¬تر است. پس چرا اوسنه گوهرشاد؟ گوهرشاد که افسانه نبود. یک شخصیت حقیقی و واقعی بود که در روزگار نه چندان دورتر از ما می¬زیست. چند صده پیش¬تر از ما در قیاس با هبوط آدم بر زمین روزگار طولانی¬ای نیست. بنابراین گوهرشاد هم نمی¬تواند افسانه باشد. اما سعید تشکری گوهرشاد را تبدیل به افسانه کرده. افسانه¬ای در دل یک داستان فانتزی. یا به قول خودش رمانک فانتزی. عنوانی که در اولین صفحه و پیشانی کتاب ذکر شده. عنوانی که تکلیف مخاطب را روشن می¬کند که این کتاب مناسب ذائقه¬اش هست یا نه. مخاطب آثار سعید تشکری می¬داند که در آثار او همیشه هاله¬ای از رویا وجود دارد. هرچند که این هاله خیلی هم پررنگ نباشد. اما وقتی با عنوان فانتزی مواجه می¬شود راحت¬تر دست به انتخاب می¬زند. عنوانی هوشمندانه که باعث می¬شود مخاطب اگر این کتاب را برای خواندن انتخاب کرد در میانه دلزده نشود. 
        

          ایده ی داستان خوب بود. این که نویسنده برود و قهرمانی که برای مقطع زمانی داستانش نیاز دارد، از یک زمان دیگر بیاورد.
شیوه ی روایت هم تا حدودی خلاقانه بود. ولی خب فقط خوب بود و موضوع و ایده ظرفیت این را داشت که خیلی بهتر شود و برای منی که کتاب خاطرات سیاسی بهلول را پیشتر خوانده بودم، یکی دو فصل این کتاب تکراری  بود.
        

          کتاب در یک فضای رمانتیک و فرنگی و در یک بخش فضای تاریخی ایرانی حاکم هست . کتاب واقعاً لذت بخش هست . خدا روح آقای تشکری را قرین رحمت کند.
        

          بنظرم درباره گوهرشاد در کتاب غریب قریب به اندازه‌ی مکفی توضیح داده شده بود و بسیار هم عالی بود. این کتاب هم خالی از لطف نیست.
داستان فقط مختص بانو گوهرشاد است. البته با شیوه ای نو. که قطعا جذب آن خواهید شد.
        

          یک رمان خوب فانتزی از واقعه قیام مسجد گوهرشاد
        

          با سلام و درود به روح آقای سعید تشکری که به تازگی درگذشتند.

کتاب اوسنه گوهرشاد طبق گفته‌ی نویسنده یک رمانک فانتزی هست در مورد واقعه‌ی مسجد گوهرشاد که در زمان رضاشاه و ماجرای کشف حجاب روی داد.
نویسنده برای روایت داستانش بانوگوهرشاد رو از گذشته‌ی دور به زمان رضاشاه آورده.
یک سری از اطلاعات کلی کتاب در مورد گوهرشاد و واقعه‌ی صحن گوهرشاد برام مفید بود.
ولی متن کتاب برام جالب نبود.
به نظرم ایده‌ی کار خیلی قشنگ بود ولی اونطور که باید کار درنیومده بود. جاهایی که نویسنده با شخصیت‌ها صحبت میکرد کار رو خیلی پیش پا افتاده میکرد و به نظرم شیوه‌ای که به کار برده بود برای ماجرای به این بزرگی قشنگ نبود.

البته من با نوع نگارش آقای تشکری آشنایی ندارم و این اولین کتابی هست که ازشون خوندم و با یک کتاب قضاوتشون نمیکنم.

پی‌نوشت:کوتاه و ساده بود و  یک روزه خوندمش، با وجود شیطنت‌های این طفل🥰
        

          اوسنه گوهرشاد از اون رمان فیوریتای تاریخی و روایی ایه ک الله الله...

کتاب ب سه تا داستان تقسیم شده و ی جورایی بهم ربط پیدا میکنه، بیس موضوع راجع به واقعه گوهرشاد و قبل و بعد این حادثه ک تو دوره رضاقلدر بوده اتفاق میوفته... (قضیه حجاب و کلاه شاپور و تغییر پوشش مردم ایران مخصوصا مردم مشهد به پوشش اروپایی و...)
نویسنده ی جورایی با گوهرشاد و پریزاد که بانی مسجد گوهرشاد و مدرسه پریزاد هستن همراه میشه و به دل تاریخ میزنه
خلاصه اگه تاریخ دوست یا علاقمند به تاریخ معاصرید گزینه خوبیه😁
اوصیکم به خوندنش✌️🏻💚
        

          توی نگاه اول  مسخره بنظر میاد، ولی فقط باخوندن چن فصل از این رمانک غرق داستانش میشید.
اینکه با این نویسنده ی مهربون همسفر برای نجان یه واقعه ،اونمم بکمک یکی از سرشناخته ترینای ایران ینی 
《بانو گوهرشاد بیگم》.
از نظر من
این کتاب برای هر فانتزی خونی واجبه.
        

          اوسنه در لغت به معنای افسانه است. کتاب اوسنه‌ی گوهر شاد مجموعه داستانک به هم پیوسته فارسی و روایت هم گام با داستانی نو و مبتنی بر حقیقت ، از واقعه 21 تیر، شهادت و سرکوب خونین قیام مردم در مسجد گوهرشاد و حرم مطهر رضوی و زندگی گوهرشاد بیگم در دوره تیموریان است. این رمان با استقاده از تکنیک فانتزی و جان بخشی به شخصیت های داستان در زمان‌های مختلف موقعیت‌های فوق العاده‌ای برای خوانندگان خلق می‌کند.
        

          او خواست که بسازی و بمانی
به قول سعید تشکری، نویسنده کتاب، اوسنه گوهرشاد یک رمانک فانتزی است.
صحبت‌های گاه و بی‌گاه نویسنده با خواننده، رفت و برگشت‌های زمانی، بین صفحات، رمان را صمیمی تر و طنز ظریف بین مطالب، ماجرا را خواندنی‌تر می‌کند.
کتاب را که می‌خوانی عشقت، مهر و محبتت به گوهرشاد خاتون زیاد و زیادتر می‌شود. 
عروس تیمور خان مغول و اینهمه مهربانی و بزرگی؟!
در بخش دیگری از کتاب سعید تشکری به عنوان راوی داستان با گوهرشاد بیگم بالای گنبد فیروزه‌ای گوهرشاد نشسته‌اند و واقعه دردناک مسجد گوهرشاد و آن لحظات تلخ تاریخ در زمان رضاخان را تماشا می‌کنند.
بعد از خواندن اوسنه گوهرشاد، عظمت و بزرگی این بانو پیش چشمم بیشتر شد.
یادم بمونه در #پاتوق_سفیران_کتاب، بیشتر ازش بگم برای رفقا
کتاب قشنگیه و قلم روان آقای تشکری
خدا رحمتشون کنه
این کتاب توصیه خواندنی من به شماست.
        

          کتاب خوبی بود هم به دلیل اینکه یکی از حوادث تاریخی را در قالب داستان بیان می کند و هم اینکه سبک خلاقانه ای داشت، نویسنده در میان فصول و حتی در بین متن به زبان عامیانه با مخاطب صحبت میکند.
ولی کشش کتاب زیاد نبود در کل خواندنش خالی از لطف نیست.
        

          سعید تشکری نیک مردی بود ،مردی ازجنس باران که برای مشهد وامام رضا کتاب های زیادی نوشت ،حیف که زود رفت 
دوست خوبی که قدرش را ندانستند سالها بااو دوست بودم اماافسوس روحش شاد
        

          به یـاد راوی کوچـه پس کوچـه‌های خراسان زنده‌یاد سعـید تشکـری
 دور جدید«عصـرانه داستـان نویسان رضـوی» برگزار می‌شود. سه‌شنبه همین هفته 
(۱۲ اردیبهشت۱۴۰۲) ساعت ۱۷
مشهد، خیابان امام خمینی، روبروی باغ ملی فروشگاه مرکزی کتاب به نشر
 با دبیری: نویسنده، منتقد و کارشناس ادبی آقای علیرضـا مهـرداد
حضور در این دوره برای علاقمندان به داستان نویسی رایگان است
جهت هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر به ما پیام دهید
۰۹۰۲۷۶۵۲۰۰۸
        

          نمیدونم شاید برای یک نوجوون جذاب باشه اما از نظر من خیلی رمان پخش و پلایی بود. به جز یک قسمت که تلگراف ها و یادداشت های مربوط به واقعه گوهرشاد رو آورده بود، بقیه ی داستان (سبک روایت البته) به دلم ننشست.