به نظر من این کتاب حرف‌های درست و قابل تأملی دارد:  
اینکه نباید به خاطر نظر یک فرد یا گروه، کتابی را ممنوع یا نادیده گرفت، نکته‌ی بسیار مهمی است. حتی اگر در بخشهایی از کتاب، ایده‌ها یا بیان‌هایی وجود داشته باشد که چندان خوشایند نباشد، باز هم ممکن است در لابه‌لای صفحات آن، گوهرهای ارزشمندِ فکری پنهان شده باشد که از چشم ما دور مانده است.  

خواندن کتابهای گوناگون، پنجرهای به روی تجربه‌ها و اندیشه‌های انسان‌ها در سراسر این کرهی خاکی می‌گشاید. این کار به ما امکان میدهد تا از دانسته‌ها و درس‌های زندگی دیگران بهره ببریم، افق دید خود را گسترش دهیم و با نگاهی بازتر و عمیق‌تر به جهان بنگریم.  
      

        کتابِ زیبا "صدایم کن"، داستانی تکاندهنده و پراحساس دربارهٔ دختری به نام زیبا است؛ دختری که در غیاب پدر و مادرش، تنها و بیپناه مانده، اما هنوز امید در قلبش زنده است. پدرش، با وجود دوری و شرایط دشوار، هرگز او را فراموش نکرده و حتی از تیمارستان فرار میکند فقط برای اینکه در روز تولد دخترش حاضر باشد و لبخندی بر لبانش بنشاند. عشق او چنان عمیق است که حاضر است هر رنجی را تحمل کند، هر خطری را بپذیرد، و هر کاری انجام دهد تا شادی را،برای یک لحظه، به قلب زیبا بازگرداند.  

و زیبا، با تمام وجود، این عشق بیقید و شرط را میفهمد. او هم به پدرش کمک میکند تا از زندان تیمارستان بگریزد، زیرا میداند که این تنها راهی است که آنها میتوانند در کنار هم باشند. عشق پدر و دختر، فراتر از کلمات است؛ گاهی آنقدر بزرگ و بیکران میشود که حتی نمیتوان توصیفش کرد... گویی آسمان است که هرگز به پایان نمیرسد، یا دریایی که عمقش را نمیتوان اندازه گرفت.  

این کتاب، روایتی است از وفاداری، امید و عشقی که هیچ دیواری نمیتواند آن را متوقف کند.
      

        «جنگی که نجاتم داد»،کتابی سرشار از حادثه، هیجان و احساس است؛ کتابی که قلب نوجوانان را می‌رباید و آن‌ها را به دنیای شجاعت و مبارزه می‌کشاند. من، به‌عنوان یک نوجوان عاشق داستان‌های پرهیجان، این کتاب را دوست دارم؛ چرا که هر صفحه‌اش پر از تلاش و امید است!

زندگی سخت و تلخِ «ادا»—شخصیت اصلی داستان— مانند آتشی بود که او را پخته و مقاوم کرد.رنج‌های زندگی گاهی آدمی را می‌شکند، اما ادا ثابت کرد که می‌توان از این شکست‌ها، پلی برای پیروزی ساخت. او هرگز تسلیم نشد؛ ایستاد، جنگید و بالاخره پیروز شد.

ادا، قهرمان این داستان، در برابر تمام ناملایمات زندگی مقاومت کرد. او برای به‌دست‌آوردن حق‌اش، حتی وقتی همه چیز علیه‌اش بود، مبارزه کرد و به دنیا نشان داد که محدودیت‌ها فقط در ذهن ما هستند.«من هم می‌توانم!»
این شعاری بود که ادا با وجود تمام دشواری‌ها، هرگز فراموش نکرد.

این کتاب نه‌تنها یک داستان جذاب و پرکشش است، بلکه درس‌های بزرگی دربارهٔ پشتکار، امید و مقاومت به ما می‌آموزد.سرگذشت ادا مانند چراغی است که به ما یادآوری می‌کند حتی در تاریک‌ترین لحظات، می‌توان با اراده و تلاش، راهی به سوی روشنایی یافت.ادا به همه ثابت کرد که هیچ مانعی نمی‌تواند رویاهای یک انسان مصمم را متوقف کند!

✨ این کتاب فقط یک داستان نیست—یک تجربهٔ الهام‌بخش است! ✨
      

        
پایان جلد دوم مثل ضربه ای محکم به قلبم بود! حسرتِ دانستنِ ادامه‌ی داستان، لحظه‌ای آرامش را از من ربود. خوشبختانه، دوستی مهربان با هدیه‌ی جلد سوم، این حسرت را به ذوقِ وصف‌ناپذیری تبدیل کرد. کتاب را با اشتیاقی دیوانه‌وار ورق زدم، اما... نصفه‌های راه، ریتم داستان کم‌کم کند و توصیف‌ها کش‌دار شدند. انگار در باتلاقی از جزئیات غرق شده بودم. برای مدتی کتاب را کنار گذاشتم، تا اینکه... یک روز دوباره آن را باز کردم. و چه شگفتی! مثل این بود که از خوابی طولانی بیدار شده‌ام و داستان سرانجام به جریان واقعی خود رسیده! از آن نقطه به بعد، مثل موشکی به سوی پایان پیش رفتم. راستش، شاید نیمه‌ی اول کمی کند و خسته‌کننده باشد، اما باور کنید صبر تان ثواب دارد! به نظرم این کتاب به‌شدت ارزشمند است، فقط کمی صبر می‌خواهد تا به قلب داستان برسید. در کل، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی بود.
      

        من این کتاب را در روز تابستان شروع کردم و تمامش کردم.
بگذارید بگویم چی شد با این کتاب آشنا شدم، این کتاب خیلی توی مدرسه محبوب بود و مورد پسند  دوستام بود و کسانی که سلیقه‌شان  با من یکی بود، برای همین رفتم دنبالش که ببینم چجوری هست.

اما در مجموع خود داستان درمورد چی بود؟
درمورد پسری به اسم برادلی چاکرز که قلدر مدرسه حساب می شود و هیچ کس از او خوشش نمیاد و از درس و مشق متنفر، اما کسی پیدا می‌شود که برادلی را دوست داشته باشد؟ اگر کسی پیدا شود. برادلی، او را به عنوان دوست می‌پذیرد؟

اما نظر من درمورد کتاب:
می‌توانم بگویم با ایده و داستانی که نویسنده نوشته است کاملا موافقم، چون این کتاب جز داستان هیجان انگیزش که خیلی راحت  جذب می‌شود.بلکه،  احساسات آدم های قلدر را درک می‌کنی. سبک نوشته ی نویسنده هم برای من جذاب بود.