و بدان تو برای آن جهان آفریده شده‌ای نه برای این جهان وبرای نیستی و نه برای زندگی جاودان، برای مردن و نه زنده بودن و بدان تو در منزلی هستی که از آن رخت خواهی بست و خانه‌ای که پیش از روزی چند در آن نتوانی نشست و در راهی هستی که پایانش آخرت است و شکار مرگی که گریزنده از آن نرهد و آن را که جوید به آن رسد از دست ندهد و ناچار پنجه بر دتوخواهد افکند پس بترس از آنکه تو را بیابد و تو در حالتی باشی ناخوشایند

آتشی که در یک لحظه به پای ققنوس گرفت، خورشید را از نور کم‌جان خودش شرمنده کرد. اما در عین حال در برابر شعله امیدی که به دل بچه‌ها نازل شد، جرقه‌ای بیش نبود. ققنوسشان از خاکستر خیانت و دسیسه دوباره زنده شده بود و پرواز می‌کرد. صدای الله اکبر بچه‌ها بلند شد؛ آن‌قدر بلند که صدای مهیب موشک لابه‌لای آن گم شد. موشک عاشق از دره خارج شد و از ارتفاع خورشید هم بالاتر رفت. پیشانی حسن‌آقا روی خاک افتاد و پشت‌سرش بچه‌هایش به سجده افتادند. راه تازه‌ای مقابل دیدگانشان باز شده بود. راهی که انتهایش دیده نمی‌شد

من حسین را برای دنیای خویش نمیخواهم که دنیای خود را برای حسین میخواهم.آیا بعد از حسین کسی را میشناسی که من جانم را فدایش کنم.