حکایت دو دانشجوی با استعداد علوم ارتباطات(امیر مسعود و هاله) که سر پر شوری دارند و دوران تحصیل پر فراز و نشیبی را می گذرانند. آنها نماد جوانانی هستند که سختی ها و مشکلات فراوانی را تحمل می کنند تا امید ها و آرزوهای خود را محقق سازند اما با واقعیت های تلخی روبرو می شوند.
کتاب تقسیم بندی معمول( مانند فصل 1، فصل 2، فصل 3) را ندارد و عجیب تر آنکه دو شخصیت اصلی (که پنهانی به همدیگر علاقه مند هستند) مستقیما با هم رو برو نمی شوند یا حتی رو در رو  با یکدیگر گفتگو نمی کنند.
      

        " پاییز فصل آخر سال است" داستان سه زن جوان در تهران است که هر یک در آستانه‌ی یک تصمیم بزرگ قرار دارند. به عبارت دیگر کتاب روايتی از بلاتكليفي و ترديدهاي يك نسل است.
این اثر به همان اندازه که طرفدار دارد، منتقد هم دارد.
      

        «مردم در سیاست ایران»کتابی خوش خوان است و به نظر من (برخلاف عقیده عده ای ) خوب ترجمه شده.
ای کاش در این کتاب به نقش مردم در جنگ تحمیلی (8 ساله عراق علیه ایران ) اشاره می شد بعلاوه یک نتیجه گیری  در انتهای کتاب اضافه می گردید  تا مطالب این اثر را جمع بندی  نماید و یک تحلیل جامع ارائه دهد.
      

        می توان این کتاب را چنان نقد کرد  که چیزی از آن باقی نماند اما فقط به یک نکته بسنده می کنم : برخی رخدادها و مراحل مختلف داستان واقعا شبیه فیلمفارسی است با این حال  خواننده را به سوی خود می کشد.
      

        "جنگ ابدی"  سال  1974 به چاپ رسید و  برای زمان خود واقعا شاهکار بود؛ اکنون( 2025 میلادی) یک اثر  خوب علمی تخیلی است که در خارج از ایران کاملا مشهور است. کتاب که  از جذابیت و کشش زیادی برخوردار است می تواند دستمایه ساخت یک سریال تلویزیونی قرار گیرد با این وجود تاکنون(سال 1404  شمسی )هیچ اقتباس سینمایی از آن صورت نگرفته.  به نظر می رسد این اثر (که ضد جنگ است )باید دوباره ویراستاری گردد و با متن اصلی مطابقت داده شود.
      

        این اثر که از جذابیت و کشش زیادی برخوردار است  می تواند پس از جرح و تعدیل دستمایه یک مینی سریال تلویزیونی  قرار گیرد.
      

        "زندگی نامه و خاطرات پرفسور جعفر مهراد" منحصرا برای کتابداران و کارکنان کتابخانه ها مناسب است اما فاقد عکس، مستندات و اسناد است.
 جای برخی پرسش ها و پاسخ ها و برخی موضوعات در این کتاب خالی است و به نظر می رسد این مجلد مکمل کتاب «جشن نامه مهراد» می باشد و بدون آن ناقص است.
به همین دلایل احتمال آنکه بعضی خوانندگان کتاب را نصفه نیمه رها کنند و از ادامه مطالعه منصرف شوند وجود دارد.
      

        این اثر توضیح نمی دهد که مطالعه کتاب های نفرین شده چه قدرتی را به اشخاص می دهد و چه راز های نهانی را آشکار می سازد؛ بعلاوه درباره برخی  کتاب منفور (مثل  کتب نفرین شده ژاپنی) اصلا صحبت نمی کند. به بیان ساده تر  خواندن این مجلد برای شناخت کتب نفرین شده کافی نیست اما متاسفانه مولف منابعی برای مطالعه بیشتر معرفی نمی کند.
      

        این کتاب(که منحصرا  برای کتابداران مناسب است) با تاخیر بسیار زیاد(حدود 13 سال) منتشر شده که این وقفه زمانی مسبب اشکالاتی است مثلا  طلاق نوش آفرین انصاری از دکتر مهدی محقق در آن ذکر نشده.
در مقدمه اثر  مزایای آن بر شمرده شده است اما این کتاب علت شهرت خانم انصاری را بیان نمی کند به عبارت دیگر نوش آفرین انصاری چه کار ویژه یا اقدام خاصی در کتابداری ایران انجام داده که لقب ستاره فروزان به او اعطا شده است؟
      

        کتاب «اینستاگرام: فرهنگ رسانه های اجتماعی دیداری »(که نمایانگر عمق مطالعات و تحقیقات درباره رسانه های اجتماعی است)به موارد مهم اما نادیدنی اپلیکیشن اینستاگرام می پردازد؛ ذهن خواننده را به  پشت پرده این پلتفرم شناخته شده می گشاید و به او نشان می دهد که اینستاگرام  بستری آماده جهت فعالیت های متنوع و متفاوت است که دارای قابلیت های بسیار بیشتری(از کسب درآمد یا سرگرمی و وقت گذرانی) می باشد.
      

        این اثر (که تحت عنوان "شغل های چرند و پرند" هم منتشر شده )  ساختار اداری و شغلی  حال حاضر  کشورهای غربی را زیر سوال می برد؛ لیکن با چاشنی آمار، فلسفه و تاریخ همراه است که سبب می شود درک قسمت هایی از مطالب تا حدودی دشوار شود و  سرعت مطالعه آهسته تر از معمول باشد.
خواندن این کتاب برای مدیران، کارمندان،جامعه شناسان و متخصصان کسب و کار الزامی است.
 در این مجلد یک فرهنگ شغلی کاملا متفاوت (نسبت به ایران فعلی) را مشاهده می کنید.
سخن آخر آنکه گرچه نظریات متضاد درباره این کتاب وجود دارد اما به عقیده من بهتر بود مرحوم گریبر به نگارش  یک جستار بسنده می کرد  و  از  گسترش  و تبدیل آن  به اثر مذکور خودداری می نمود.
      

        ایران در قرن بیستم" به دلیل آنکه از نگاه سه مورخ غربی به ایران معاصر نگریسته اثری متفاوت است. 
این کتاب علاوه بر ذکر وقایع تاریخی به جامعه شناسی تحلیلی کشور هم می پردازد؛ همچنین مطالعه آن سبب فهم بهتر چرایی و علل وقوع رخداد ها می شود. به عبارت ساده تر خواندن آن  می تواند باعث درک دقیق تر وضعیت فعلی سرزمین مادری ما گردد. 
دانستن تاریخ عمومی دبیرستان(مشترک کلیه رشته ها) پیش نیاز به دست گرفتن مجلد مذکور است.
      

        لعیا پس از 13 سال اقامت در ونکوور به ایران بر می گردد تا فکری به حال ازدواج به گل نشسته اش بکند اما...
این کتاب (که دارای جذابیت و کشش است) به زندگی معاصر ایرانی ها می پردازد: عشق ،جدایی، مهاجرت، مرگ و.... ولی متاسفانه پایان چندان مناسبی ندارد.
"انگار خودم نیستم " که به صورت اول شخص روایت می شود؛ برای افراد متاهل (علی الخصوص زوجهای جوان)مناسب است.
      

        "فروشگاه همه چیز" که برای کارآفرینان، فروشندگان آنلاین و متخصصان  IT مناسب است 20 سال اول فعالیت شرکت آمازون را مرور می کند و به شما نشان می دهد استارت آپ ها و موسسات حوزه فناوری اطلاعات با چه چالش ها و  مشکلاتی مواجه هستند.
 با مطالعه این کتاب  پی می برید که موفقیت شغلی  فقط با زیاد کار کردن حاصل نخواهد شد و  برای محقق ساختن رویا بایدها و نبایدهای مهم دیگری هم دخیل هستند.
متاسفانه ناشر و مترجم مسئولیت خود را در قبال این اثر تمام و کمال انجام نداده اند زیرا ترجمه مناسب نیست و نیازمند ویرایش است،  برخی مطالب فقط برای مهندسان کامپیوتر قابل فهم است و مترجم سعی نکرده با ارائه پانویس به درک  بهتر خواننده کمک کند؛  در کل متن فارسی  منتشر شده نیازمند بازنگری اساسی است  و در صورت رفع نواقص مذکور خواندش لذت بخش خواهد بود. لذا احتمال اینکه برخی خوانندگان، این کتاب را نصفه نیمه رها کند  کم نیست.
      

        "پشت میز عدلیه " اگرچه به طنز نوشته شده نتوانسته خنده ای از ته دل به خواننده هدیه دهد، بلکه حداکثر لبخندی کج و معوج بر روی لبان شما می نشاند؛ به عبارت دیگر  روح خشک و غیر منعطف حاکم بر محاکم بر این کتاب هم مستولی است.  علی ایها الحال  به دلیل کوتاهی فصول و حجم کم کتاب، خواننده مشتاق  مطالعه بقیه مطالب است و گاه می تواند یک نفس کتاب را از ابتدا تا انتها بخواند.

خواندن این کتاب برای قضات، دانشجویان حقوق، کارآموزان قضاوت و  وکلا  لازم است اما برای عموم مردم  توصیه نمی شود.
نمونه  و هم ردیف مشابه این اثر ، کتاب"فقط کتابداران می خندند" نوشته فروزان مهر پور است.