خیلی بد است که هرگز نمی‌دانیم حال و روز خوش،ما را به کجا می‌کشد،چون اگر می‌دانستیم مطمئنا می‌شد کمی از بار غصه‌هامان کم کنیم

فرض کن تمام عمرت رو صرف پیدا کردن جنایتکارها بکنی و یه دفعه به نظر برسه جنایتکار واقعی همون کسیه که براش کار می‌کنی؛اون‌وقت چی کار می‌کنی؟چی‌کار می‌کنی وقتی همه می‌گن نگران نباش،کاری از دستت برنمی‌آد،که دیگه خیلی از این ماجرا گذشته؟

خدا نکند آدم چیزی یا کسی را گم کند،مثل سوزن می‌شود که اگر تمام خانه را زیر و رو کنی،پیدایش نمی‌کنی،فرش را وجب به وجب دست می‌مالی،اما نیست.فکر می‌کنی خوب،حتما یک جایی گذاشته‌ام که حالا یادم نیست،بعد بی آن‌که یادت باشد از ته دل فریاد جگرخراشی می‌کشی و می‌نشینی.