اولین کتابی که از آگاتا کریستی خوندم و بقیه کتاب هاش به لیستم اضافه شد.
داستان گیرا و جذابی بود و به عنوان یک کتاب جنایی کشش و کنجکاوی لازم رو ایجاد می کرد، به طوری که نتونستم زمین بذارمش تا وقتی که بفهمم قاتل کیه!
      

        هر چی از دلنشین بودن قلم خانم پیرزاد بگم کم گفتم ، این کتاب شامل داستان های خیلی معمولیه که  بسیار جذاب روایت شده. اگر با جزئیات بیان شدن رو دوست دارین، کتاب های زویا پیرزاد رو از دست ندین.
      

        اولین کتابی که از خانم پیرزاد خوندم.
درباره‌ی روزمرگی ها و دغدغه های یک زن خانه دار ارمنی که بسیار جذاب و ملموس روایت شده، داستان هیجان و اوج خاصی نداره و در عین یکنواخت و آروم بودن خیلی دلنشینه.
      

        خواستم بنویسم درک نکردن احساس و ترس هم نعمتیه و به شخصیت اول کتاب غبطه خوردم، اما در پایان کتاب به این نتیجه رسیدم که دقیقا برعکس!
 احساس کردنه که موهبته!

      

        ناستنکای زندگی هیچ کس نباشید، همین.
      

        یک کمدی سیاهِ تلخ و غم انگیز!
داستانش متفاوته و پایانش پارادوکس عجیبی داره،  چرا یک نفر باید از هیچ کاری دریغ نکنه تا امید و شادی ایجاد کنه و با تاریکی و مرگ و یأس مقابله کنه اما در آخر خودشو به سرنوشتی که باهاش می‌جنگید دچار کنه؟! 

      

        خلاصه اینکه 
اگر صفات و احساسات ناخوشایندت رو تحت مالکیت خودت در نیاری،اونا تو رو تحت مالکیت خودشون در میارن!
      

        نامه ای که هیچوقت به دست گیرنده اش نرسید ، شاید هممون به نوشتن همچین نامه ای احتیاج داشته باشیم ...
      

        دایی جان ناپلئون ، یه کتاب حال خوب کن و دلنشین با داستانی گیرا و شخصیت ها و دیالوگ های به یاد موندنی . خوندنش بسی لذت بخش و شیرین بود .