یه کتاب فوق العاده با ترجمه شاهکار محمد قاضی 
گاهی داستان کشدار میشه ولی در همین حین اتفاقی میفته که شما رو وادار میکنه بیشتر ادامه بدین
        

          از بهترین کتاب‌هایی که خوندم. عیبش این بود که تموم شد.
        

          «پسر جان! این با ما نیست که بگوییم زنده خواهیم ماند یا خواهیم مرد. آدم برای این زنده است که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هرجا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد!»

ترجیح می‌دم از داستان هیچی نگم چو‌ن لو میره و حیفه واقعا.
ولی حقیقتا پرودگارِ توصیف و شخصیت‌پردازی بود. ششصد صفحه‌ای که خسته‌تون نمی‌کنه و واقعا شیرین و لذت‌بخشه. مخصوصا اینکه قهرمان داره و به شدت قابلیت نزدیک شدن داره.
واقعا ناراحتم که چرا از روبر مرل تا حالا نخونده بودم!
و ممنونم از سیداحمد بطحایی که دو هفته پیش برای مطالعه این رمان بهمون اصرار کرد!
و واقعا نمیشه از ترجمهٔ بی‌نظیر مرحوم قاضی گذر کرد.

و البته اینکه تا حدی هم جنسیت‌زده است و مردان در اکثریت. شاید!
        

          چقدر خوب بود این کتاب.
چقدر روح داشت.
 زندگی جاری بود با همه سختی ها و شیرینی ها 
چقدر دستان اوه لین کوچولو را میشد حس کرد.
من چندین بار در طول خواندن این کتاب بغض کردم دو بار گریه کردم و چندین و چند بار خندیدم و با اتمام کتاب چقدر حسرت خوردم ...
        

          یکی از بهترین کتاب‌هایی که تا به الان خوندم و چه حیف که خیلی شناخته شده نیست. من غبطه می‌خورم به حال کسانی که برای اولین بار می‌خوان این کتاب رو بخونن، چون خوانش این کتاب بسیار لذت‌بخشه و بسیار عمیق و پر محتواست. اگر این کتاب رو نخوندین پیشنهاد می‌کنم هرچه سریع‌تر بخونین و لذت ببرین. بعد از خوانش این کتاب، شخصیت اول داستان تا همیشه در خاطرتون ماندگار می‌شه.
        

          این کتاب را سروش صحت در اینستاگرام معرفی کرد و در معرفی آن گفت:"روزی یکی از دوستانم از من پرسید کتاب قلعه مالویل را خوانده ای؟ گفتم نه! او پاسخ داد خوش بحالت و وقتی تعجب مرا از این پاسخ دید اضافه کرد که چون میتوانی با خواندن این کتاب لذت فراوانی ببری" من هم واقعا خوشحالم که تونستم با خواندن این کتاب لذتش را بچشم
داستان کتاب علیرغم حجم زیادش چنان کششی دارد که به هیچ وجه خسته کننده نیست و اتفاقات به سرعت میافتند و به سختی میتوانی کتاب را رها کنی. داستان به جنبه هایی از زندگی انسان و خصوصیات وی نیز میپردارد. به قول نوشته پشت جلد کتاب:" از نظر روبر مرل، تاریخ تکرار ابدی است" و به زیبایی این مفهوم را در قالب داستان بیان کرده است. 
به کسانی که هنوز لذت خواندن این کتاب را نچشیده اند، به شدت پیشنهادش میکنم
        

          اگر یه بمب بیافته و غالب مردم و کشور ها و سیاست ها از بین برن، به نظرتون روشی که باقی مانده ها در پیش میگیرن چیه؟ استبداد و زور گویی ؟ یا دموکراتیک و قانون گرایی ؟
بدون اینترنت و ماشین و هوش مصنوعی و همه داروهایی که میشناسیم، چقدر و چطور میخوایم دووم بیاریم؟
کتاب این داستان رو برای ما باز میکنه و تا صفحه آخر همراه خودش می‌بره به قلعه، کشش و تعلیق تا خط آخر همراه‌مونه و گاهی استرس و دل‌شوره...
یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم، جزو تاپ ۱۰ که قطعا هست!
داستان گیرا و پرکشش و تعلیق های به جا و صحنه سازی های بی نقص! میشد یه نفس کلشو خوند و بعدش یه آخیییییش از ته دل گفت، ولی ترجیح دادم جرعه جرعه سر بکشم و مزه مزه‌اش کنم قشنگ، شما هرطوری بخونید لذت لازم رو می‌برید بی شک!
و ما آدم ها چقدر عحیبیم، چقدر ضعیف و چقدر قوی‌ایم، قدرت ما در اتحاد ماست، در باهم بودنمون.

پی‌نوشت: کتاب به هیچ وجه  مناسب رده سنی نوجوان نیست. 
        

          کتاب به شدت جذاب و گیرایی بود با ترجمه روان و زیبا که میتونست آدم رو چندین ساعت سرگرم بکنه. خودم گاهی وقت ها که کتاب رو میخوندم اصلا متوجه گذر زمان نمی شدم و در کشش داستان غرق می شدم. یه عده از دوستان به جزئیات زیاد کتاب اشاره کرده بودن و اون رو جزو ویژگی های منفی اثر لحاظ کرده بودن ولی من می‌خوام بگم کاملا برعکس؛ این مهارت نویسنده رو نشون میداد که با این جزئیات شرایطی رو فراهم کرده بود که خواننده احساس نزدیک تری به داستان بکنه و به اون تصویری که نویسنده در ذهنش داره نزدیک تر بشه.
        

          قلعه مالویل رمانی آخرالزمانی است و ماجراهای بعد از انفجار اتمی فرضی در جهان و تقریبا از بین رفتن کل آن را روایت می کند. تفاوت اصلی اش با آثاری از این دست این است که بر خلاف غالب‌ آنها، این داستان مبتنی بر حوادث و اتفاقات هیجان انگیز یا غیر مترقبه حاصل از چنین فاجعه ای بنا نشده است. بلکه به روابط انسانی بین معدود انسانهای باقی مانده و جوامع کوچک ایجاد شده می پردازد. نقش مذهب، سیاست و غرایز  را در این جوامع کوچک و بدوی شده واکاوی می‌کند. شاید تنها نقطه ضعف این رمان، پرداخت بیش از حد جزئیات به سبک آثار کلاسیک باشد که در مواقعی ریتم روایت را به شدت کند کرده است. در مجموع با رمانی جذاب و پر محتوا طرف هستیم که بسیاری از روابط و وقایع انسانی اش را حتی می توان به جوامع انسانی امروز نسبت داد.
        

          تقریبا همه چیزی که از یه رمان انتظار داشتم توی این کتاب بود. با وجود حجم نسبتن زیاد داستان، تقریبا هیچگاه ریتم داستان خسته‌کننده نشد و نقاط اوج زیادی داشت. داستان درباره منطقه‌ای است که بعد از رخ دادن انفجاری هسته‌ای، ساکنان قلعه مالویل به تنها بازماندگان حادثه تبدیل می‌شوند (البته در ادامه گروه‌های نجات‌یافته دیگری هم به داستان اضافه می‌شود). حال آنها با دنیایی مواجهند که تمام تکنولوژی و دستاوردهای بشری آن از بین رفته و باید به شیوه کاملا سنتی زندگی کنند. در این داستان به خوبی نشان داده شده که این تغییر اوضاع چه تاثیری بر تغییر نگرش، باورهای مذهبی، رویکرد به زندگی و... نزد بازماندگان حادثه می‌گذارد. شرایط جدید، نیازهای جدید می‌طلبد و البته به شخصیتها یادآور می‌شود که هر آنچه که پیشتر امری ساده تلقی می‌شد، حالا و با از بین رفتن تکنولوژی چقدر دشوار است. جمله کلیدی رمان اینجاست که پسو به مانوئل می‌گوید‌ وضع فعلی ما، شبیه قرون وسطاست. اما مانوئل در پاسخ می‌گوید: هرگز اینطور نیست! ما "اگرچه از حیث امکانات شبیه آن دوره‌ایم اما ذهن‌مان از قرون وسطا جلوتر است". کتابخانه‌ای داریم که دانش نوین در آن نوشته شده و فقط باید دوباره ابزارها را بازسازی کنیم.
        

          
داستان کتاب قلعه مالویل یک داستان آخرالزمانی است که در دهه ۱۹۷۰ پس از یک انفجار به ظاهر اتمی با منشاء نامعلوم شروع میشود که در طی این انفجار به نظر می‌آید کل زمین ویران شده است که در این میان عده‌ای که در سردابه قلعه ‌ای به نام مالویل که در یکی از روستاهای فرانسه است جان سالم به در می‌برند. این زنده ماندن از این انفجار شروع چالشها برای این بازماندگان می‌‌باشد چرا که چرا که پس از آن انفجار و فاجعه که در این داستان از آن به عنوان روز واقعه یاد می‌شود افراد با چالش بازسازی از پایه یک جامعه انسانی روبرو می‌شوند چون باید دردنیایی بدون برق و بنزین، بدون امکانات رفاهی و سلامتی، بدون  تکنولوژی‌های قرن بیستم و و...  به مانند انسانهای اولیه روزگار بگذرانند و در کنار این نبودن ها رویارویی با افراد بازمانده در جاهایی دیگر نیز بر این سختی ها اضافه میکرد. در چنین شرایطی قلعه ماویل تبدیل به یک نقطه قوت واقعی میشود. 

در این رمان موضوعات زیادی مطرح شده است و مورد بازبینی و پردازش قرار میگیرد به مانند؛ مذهب، سیاست، تقسیم قدرت، جهان روستایی، نقش سرپرست و رئیس در گروهی و... در یک جامعه کوچک با تعداد کم افرادِ متشکل از بازماندگان که تماما میتوانیم آنها را به عنوان یک تحلیل خوب جامعه شناختی به جامعه خودمان بسط دهیم. 

طرح و شکل کلی داستان تا حدودی قابل پیش‌بینی است ولی به هیچ عنوان خسته کننده نیست و به خوبی خواننده را درگیر می‌کند و مرل داستانی بسیار واقع‌گرایانه، فلسفی، اجتماعی و انسان‌گرا نگاشته است به طوری که شاید حتی بتوان این رمان را رمانی اجتماعی نیز دانست. 

در این رمان به دین به عنوان دلیلی برای تضمین انسجام گروهی و عنصری از جامعه پذیری نگاه شده است و نیز نویسنده به خوبی میل مردم در دستیابی به قدرت را چه از طریق انسانی، چه تحت فشار نظامی، زور و جنگ و چه با نام ایمان و دین به تصویر کشیده است و از سوی دیگر توانسته بسیار خوب انسجام انسانی و کمک و همکاری و همیاری  در مواقع سخت را نشان دهد. 

پ‌ن؛ تنها ایرادی که از نظر من به این رمان وارد است در رابطه با زنان و جایگاه آنها در جامعه است چرا که در این داستان به زنان بسیار نگاه ابزاری شده است به طوری که مردان انجام بسیاری از کارها و وظایف کلیدی را در این دوران پرچالش به عهده دارند و برعکس زنان در اکثر مواقع به عنوان شریک جنسی بالقوه دیده می‌شوند که واقعا مشخص نیست که مرل در حال توصیف وضعیت دشوار زنان در جامعه ماقبل مدرن است و یا اینکه او آگاهانه این تبعیض جنسیتی را در داستان ابراز می‌کند.
        

          این کتاب زندگی آخر الزمانی رو به تصویر میکشه
بازگشت انسان ها به زندگی حیوانی و...
واقعا کتابی بود که معنا و مفهوم جامعه و کار تیمی و اهمیتشون رو برام به زیبایی توصیف کرد
        

          این کتاب به خیلی از سوال های آدم ها درباره خودشناسی و جهان هستی به صورت عملی جواب میده.... بسیار خواندنی و قابل تفکر!!
        

          قلعه مالویل داستان هم‌زیستی چند دوست از جمله امانوئل( شخصیت اصلی داستان) ، توما، پسو، کولن و مسونیه‌ بعد از انفجار بزرگ است. این انفجار زمانیکه به طور اتفاقی در زیرزمین بودند رخ میده. انفجاری که حرارت زیادی ایجاد میکنه و بعد از این انفجار متوجه میشن که بیشتر موجودات زنده‌ای که بیرون از زیرزمین بوده‌اند از بین رفتند و کسانی‌که زنده موندن شروع میکنن به تهیه نیازهای اولیه، ضروری‌ و ابتدایی‌شون مثه غذا، مسکن و....
من بیشتر اون قسمت‌هایی از کتاب رو دوست داشتم که به نحوه شکل‌گیری و تأسیس حکومت دیکتاتوری مذهبی توسط فولبر در لاروک ( روستای مجاور مالویل) می‌پرداخت.
داستان اونقدر جذاب و پرکشش بود که اصلا متوجه نشدم چطوری ۵۸۰ صفحه رو تو ۱۰ روز خوندم.
        

          آخیشششششششش، روحم به اورگاسم رسید.
دوستانی که حقیر را دنبال می‌کنند به خوبی می‌دانند که جمله‌ی فوق را وقتی در ابتدای یک ریویو استفاده می‌کنم که از خواندن سطر به سطر آن کتاب لذت برده باشم، پس پر واضح است شروع این ریویو می‌دهد خبر از سر درون.

گفتار اندر ستایش محمد قاضی
نخستین کتابی بود که با ترجمه‌ی آقای «محمدقاضی» می‌خواندم و هر چقدر که فکر کردم نتوانستم ریویوی خود را بدون ستایش ایشان آغاز کنم.
بابت ترجمه‌ی بی‌نظیر و روانی که برای ما کتاب‌دوستان به یادگار گذاشته‌اند لازم می‌دانم از ایشان صمیمانه تشکر و قدردانی و صدالبته برای روحشان آرزوی شادی نمایم.

گفتار اندر ستایش دوستان
پس از قدردانی از مترجم، لازم می‌دانم از دوست نازنینم «کتایون» که این شاهکار بی‌نظیر و نویسنده‌ی خلاق و توانایش را به من معرفی نمود و همچنین مدتی که در مسافرت بودم برخی کتاب‌خانه‌های رشت را به تنهایی و باقی را به همراه من به دنبال کتاب گشت تشکر می‌نمایم و نهایتا از «مهدی محمدزاده» عزیز فروشنده‌ی کتابِ‌ اهل ارومیه که کتاب را برایم ارسال نمود صمیمانه تشکر و قدردانی می‌نمایم.

گفتار اندر محتوای رمان
همانطور که «شادمهر عقیلی» روزی خواند:
«ساده بگم، ساده بگم دهاتیم»
من نیز در مورد این کتاب ساده لب به سخن می‌گشایم:
همه چیز مطابق با روال خود جریان دارد.
خورشید صبح‌ها از شرق طلوع و عصرها در غرب از دیده پنهان می‌شود، گویی او هم از چند ساعت تابیدن خسته شده و دلش کمی بازی می‌خواهد و مثل همیشه چه بازی‌ برای او بهتر از قایم باشک؟!
آدم‌ها نیز به قول نویسنده مثل همیشه دشمن جان همند و در عین اینکه به هم لبخند می‌زنند و کنار یکدیگر به خوبی و خوشی زندگی‌ می‌کنند و از خوشی‌های زودگذر زندگی لبخند به لب و از مصائبش رنجور می‌گردند، مشغول نابودی یکدیگرند!
حیوانات نیز در کنار انسان‌ها به خوبی و خوشی در حال زندگی هستند و سرانجام خدایی که به قول نویسنده تردیدهای جدی در این وجود دارد که حتی توان تطهیر وجدان انسان‌ها را داشته باشد چه برسد به ... نیز طبق معمولِ تمام ادوار تاریخ یک پای ثابت این زندگی‌ست!
تا اینکه بووووووووووووووووووووووووووووم!
بمب ترکید و همه چیز به تنظیمات کارخانه برگشت!
زمین‌های کشاورزی، حیوانات اهلی، پرندگان خوش‌صدا، انسان‌ها، خانه‌ها و ... همه چیز نابود شدند و عده‌ای اندک از انسان‌ها به شکل جذابی که در داستان می‌خوانیم جان سالم به در می‌برند و حال این نقطه درست شروع ماجراست...
شروع ماجراست چون انسان باید از این لحظه خیلی چیزهایی که پیش از واقعه داشت کنار بگذارد!
مالکیت خصوصی؟ زندگی راحت؟ همسر؟ فرزندان؟ امنیت و ... بیخیال بابا همه را باید کلاغی در نظر گرفت و گفت: «کلاغ.... پر» و درست در این نقطه است که به قول سهراب: «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید.»

گفتار اندر مخلوقاتِ روبر مرل
عاشق «مومو» بودم و در یک بخش از کتاب ناخودآگاه برایش بغض کردم و بی‌اختیار اشک ریختم و حتی تا روز بعد حس و حال ادامه‌ی خواندن کتاب را نداشتم.
امانوئل، شخصیت اول رمان است، شخصیتی که چند بار مرا به یاد شخصیت «چسپر دین» مخلوقِ «استیو تولتز» در رمان «جز از کل» انداخت، او و دوستانش به شکلی که در داستان می‌خوانیم در قلعه‌ی مالویل جان سالم به در برده‌اند و هر یک با عقاید مختلف و گاها متضاد قرار است در کنار یکدیگر زندگی و برای ساخت آینده بکوشند و از همه مهمتر از خود محافظت کنند.
عرض کردم شخصیت‌هایی با عقاید متفاوت و گاها متضاد چون از وزنه‌ی دین، در بین این چند نفر بی‌دین، دین‌دار، خنثی و خداناباور و از وزنه‌ی سیاسی نیز افکار متفاوت بود و بین کمونیسم، سوسیالیسم و مارکسیسم و ... حضور داشتند و امانوئل مخلوقی بود که توسط خالقش از همان بدو کودکی مشخصات یک مدیر را در ذاتش داشت و سال‌ها سال بعد با سیاست‌های خود توانست گروهی را متحد نماید و ... .
من به تک تک شخصیت‌ها ورود نمی‌کنم همانطور که در داستان کتاب ورود نکردم چون حیف می‌بینم لذت خواندن کتاب را از شما دریغ کنم.

هشدارنامه

در صورتیکه که این شاهکار را تا بدین لحظه مطالعه ننموده‌اید، از خواندن بخش بعدی یعنی «نقل‌قول نامه» خودداری فرمایید چون متون زیادی از بخش‌های مختلف کتاب در این بخش گردآوری گردیده است و خواندن آن می‌تواند موجب اسپویل گردد و در نتیجه برای شما عزیزان دلخوری به وجود آورد.

نقل‌قول نامه
"در جامعه‌ مصرف، کالایی که انسان بیش از هر چیزی مصرف می‌کند خوشبینی است."

"بین آنچه آدم می‌داند و آنچه می‌بیند فرق است."

"مرگ دوست انسان نیست."

"اگر ما هم مثل امانوئل بگوییم سفر پیدایش «شعر زیبایی» است، در حکم این است که آن همه اشتباهات علمی موجود در تورات را نادیده گرفته‌ایم."

"همیشه بدترین مصیبت‌هایی که به سر آدم می‌آید از طرف کسان خودش است."

"گرایش به معنای پذیرش نیست."

"مذهب، تریاکِ خلق است."

"آدم با چیزهایی که مایه حیاتش هستند خو می‌گیرد، چندان که با آنها خودمانی می‌شود و آنها را جزو حتمیات می‌انگارد و این درست نیست، هیچ‌چیز را برای همیشه نمی‌دهند و همه چیز زوال‌پذیر است."

"وقتی دیگر روزها و سال‌ها با آن سرعت وحشت‌آور از جلوی چشم ما نمی‌گذرند و بالاخره وقتی آدم فرصت زندگی کردن دارد،‌از خود می‌پرسم که چه چیز از دست رفته است."

"همه از آدم خایه‌دار حساب می‌برند."

"آدمیزاد به مقتضای اینکه از عملی که با طرز فکر خودش جور نیست، منتفع می‌شود یا نه، دو نوع تلقی دارد."

"برای پیروز شدن به مقیاس وسیعی هوشیاری لازم است و نیز به تعقل بسیار نیاز است."

"برای داشتن احساس ملکوتی لازم نیست کسی به خدا عقیده داشته باشد."


"وقتیکه تقریبا چیزی برای خوردن پیدا نمی‌شود، قویترها شروع به خوردن می‌کنند."

"مردم در پنهان کردن معایت خود از خود، بسیار چیره‌دست‌اند."

بیست و دوم مهرماه یک‌هزار و چهارصد
        

          «قلعهٔ مالویل» یکی از شاهکارهای ادبیات کلاسیک است که در آن تمام عناصر دراماتیک و روایی مورد استفاده قرار  گرفته بود. 
در این اثر روایت به خوبی لحاظ شده است که در آن پیرنگ اصلی و خرده پیرنگ‌ها به طور هوشمندانه‌ای به کار گرفته شده است. حال اینکه در این راستا فضاسازی‌ها بر اساس پیشبرد قصه شکل می‌گیرد. شخصیت اصلی اثر «امانوئل» که نقش راوی را ایفا می‌کند بعنوان اول شخص به شکلی عمل می‌کند که مخاطب با روایت او متوجه موقعیت‌های مکانی می‌شود که در آنها اتفاق‌ها و رویدادها بنابر چه دلایلی شکل می‌گیرند. 
در این اثر شخصیت‌ها بین خواستن و نخواستن، بودن و نبودن، مرگ و زندگی و امیال فروخورده زیست می‌کنند. 
در واقع شخصیت‌ها دائم بین مرز خیال و واقعیت در رفت و آمد هستند. 
در نهایت آنکه «قلعهٔ مالویل» به قلم «روبر مرل» کنکاشی ست که ماهیت انسان را به ذره مورد تحلیل قرار می‌دهد که عناصر زیستن اهمیتشان را برملا سازند.
        

          وقتی کتابی کمتر از چهار تا ستاره از خواننده هاش نگرفته ، خودش گواه بر عالی بودنش هست ، به نظر من هم لایق ۵ ستاره هست و با اختلاف زیاد در صدر بهترین رمان های خارجی که خوندم قرار میگیره ، معمولا وقتی کتابی رو میخونم که خیلی دوستش دارم دلم میخواد من هم در کنار شخصیت هاش زندگی کنم اما در مورد قلعه مالویل و با توجه به اینکه من یک زن هستم فکر می کنم در حد خواننده رمان باقی بمونم کافیه 😜

پ ن :
وقتی این کتاب رو می‌خوندم موردی که خوشایند من نبود دیدگاه نویسنده نسبت به زنان بود. اینکه زن‌ها برای ارضای حس شهوت مردان، تولید نسل و کلفت مخصوص خانه ساخته شده‌اند. البته این دیدگاه شاید در زمان نویسنده رایج بوده، اما با توجه به اینکه زنان در طول چندین سال مبارزه تلاش کردند که خودشون رو به جایگاهی برابر مردان برسونن، به این فکر کردم که ممکنه انفجار یک بمب اتمی باعث بشه که زن‌ها تمام این مسیر رفته رو، به عقب برگردند ... 
        

          فوق‌العاده داستان زیبا و گیرایی بود و واقعا لذت بردم از خوندنش. با اینکه داستان ابعاد مختلفی داشت ولی جذاب‌تر از همه تحلیل ساختار اجتماعی و سیاسی جامعه از پایه بود و اتفاقی که اینجا افتاد روی کار اومدن دیکتاتوری مذهبی در یک دوره بحران و اختگی مردم زیر یوغ این دیکتاتوری بود که خیلی قابل لمس بود برام.
        

          داستان روونی که درگیرت میکنه گویی توهم داخل قلعه‌ای و سرنوشتش برات مهمه و آدمای توی قلعه از عزیزانت هستند...ایده اصلی داستان جالبه...شروع دوباره انسان و نحوه پیشرفت و شکل گیری روابط اجتماعی جالب و عجیب بود...نحوه نگاه به زنان در این اجتماع نگاهی ابزاری است و بیشتر وظایف کلیدی به مردان محول میشه و زنان فقط شریک جنسی به حساب میان و این خیلی تو ذوق میزنه...
نحوه ایجاد انسجام در اجتماع و نحوه سلطه جویی بر اجتماع به طرق مختلف خیلی خوب به تصویر کشیده شده...