خیلی چیز خاصی نبود راستش
یکی دوتا از داستان‌هاش اصلا شبیه به قلم مونتگومری نداشت. مخصوصاً داستان هفتم
این کتاب هم مثل کتاب جاده‌ای به گذشته راجب آدم‌های دور و بر آنی بود ولی از جاده‌ای به گذشته ضعیف‌تر بود.
یکی از بزرگترین مشکل‌های کتاب این بود  که پر اسم‌های جورواجور بود و مغز آدم واقعا هنگ می‌کرد. مخصوصا اسم‌هایی که می‌توانستی باهم قاطی کنی.
      

        کتاب عالی ای نبود. ولی به هرحال کتاب مونتگومری بود. 
کتاب داستان ۱۳ آدمه که در همسایگی آنی و خانواده‌اش زندگی میکنن و هرکدام ماجرای عجیب و منحصر به فردی دارن. 
خیلی عیبی نداشت ولی خب فرض کنین چندتا داستان تکه پاره از زندگی آدمهای بزرگ و کوچک جمع شده که در چند صفحه با آنها آشنا و بعد خداحافظی می‌کنید و به سراغ داستان بعدی می‌روید!
بخاطر چندتا از داستان‌هاش دوستش داشتم ولی بقیه‌اشون مثل متن‌های کوتاه ولی خوش‌فرم بودن.
      

        یک مجموعه خیالی که روایت‌گر داستان شخصیتی به نام سیلی و اطرافیانش است. جلد اول، داستان گم شدن پدر و مادر و برادر سیلی است. در همین سفیری برای عرض تسلیت به کشورشان می‌آید و نقشه می‌کشد جانشینی را از آن یکی برادر سیلی بدزدد. سیلی و بقیه تمام تلاششان را میکنند با وجود غم و اندوهشان مقابل سفیر بایستند. حالا معنی اسم چیست؟ 
در تمام جلدها مخاطب شاهد یک قصر اعجاب انگیز است. قصر یک قلعه درک نشده است و هر موقعی امکان دارد به واسطه یک راهرو یا اتاق جدید (در قصر) گم بشوید! قصر از بین تمام آدمهای ساکن درش یک نفر را بینهایت دوست دارد، سیلی.
پی رنگ داستان پر از فراز و فرودهای جذب کننده است. ولی جالب‌تر از پی‌رنگ شخصیت پردازی نویسنده است. نه شخصیتی اضافه است و نه کم. یک مجموعه و خانواده کامل اما عادی. من بیشتر مسحور شخصیت‌های کتاب شده بودم نه داستانش :) 
سیلی یک دختر دوست داشتنی و ملموس است. رالف برادرش از آن پسرهایی است که توی کوچه‌های تهران می‌توانید گیر بیاورید! لایلا خواهر بزرگ سیلی یکی از آن دخترهای اهل مد و لباس و تیپ است که همه ما دیدیم. بران بزگترین فرزند خانواده، تنها کسی است که مرموز و عجیب است.
خواننده در حین خواندن میتواند در مکانها گم شود. از بس که تو در تو و عجیب است. در واقع توصیف نویسنده از مکان خیلی خوب نیست و خوانندهٔ بی‌حوصله‌ای مثل من ممکن است این صفحات گیج کننده را رد کند.
موضوع داستان شاید کمی کودکانه باشد اما منِ نوجوان میتوانم با این شخصیت‌ها زندگی کنم :))
      

        کتاب را به پیشنهاد معلمم آغاز کردم. وقتی که کتاب را باز می‌کردم کنجکاو بودم که بدانم آیا کتاب به آدمهای مرگ دیده کمک میکند یا نه؟
داخل کتاب ۶ داستان است که روایت مواجهه هر فرد با مرگ و سوگی دردناک است. یکی پدر، یکی فرزند و....
هنگامی که کتاب را می‌خواندم اشک میریختم، چون هم احساسات افراد در آن مشخص بود و هم داستان‌هایشان. دردناک‌ترین قسمتش برایم داستان از دست دادن فرزند بود. 
آنقدر کتاب برایم غم انگیز بود که چند داستانش را نتوانستم بخوانم.
یکی از نکات دیگر فلش بک زدن بود. در داستان سوگ اول (یادداشت‌های سوگ) که سوگ پدر است، ما از داستان‌های بامزه و شیرین پدر و فرزند میخوانیم، که باعث می‌شود خواننده بیشتر شخصیت‌ها را بشناسد. یک دلیل دیگر که باعث می‌شد شخصیت‌ها را کنارت ببینی این بود که این کتاب مثل دفتر خاطرات فرد سوگ دیده بود. از تمام احساساتش نسبت به این و آن میخواندی و اشک می‌ریختی.
این کتاب را به هرکس مرگ را حس کرده پیشنهاد میکنم.