پرسش محوری کتاب این است که در هنگامه انقلاب ۵۷ در میان تمام کنشگران سیاسی چرا و چگونه روحانیت قدرت را به دست گرفت؟
برای پاسخ به این پرسش ابتدا در فصل اول به پرده آخر می‌پردازد و منطق کلی‌ای که قرار است با آن بقیه وقایع را تحلیل کند، مشخص می‌کند. 
در فصل‌های بعد فلش بک می‌زند به دوران صفویه تا برسد به همان پرده آخر و معتقد است تا پیشینه هر حرکتی درک نشود آن حرکت را به‌طور کامل نمی‌توان درک کرد.
مطالب هر فصل نیز به‌این صورت است که هرفصل به یک دوره تاریخی با محوریت کنشگران آن دوره و تعریف کنش‌ها و تحلیل آنها می‌پردازد.
از مهم‌ترین نقاط قوت کتاب، جامعیتی است که دارد. کتاب را حقیقتا می‌توان یک سفر دانست آنچنان که نویسنده هم آن را سفر می‌داند.
قلم روان هم از ویژگی‌های مثبتی است که ما را در خواندن این کتاب تاریخی_سیاسی حدودا ۷۰۰ صفحه‌ای یاری می‌کند.
اگر تصمیم به شروع مطالعه این کتاب گرفتید بدون قلم و کاغد به سراغ آن نروید که مطالب فرار و مفید و هستند و بازخوانی کتابی به این حجم نیز شاید میسر نشود:)
      

        داستان با مرگ آغاز می‌شود. در ادامه با روایت یک انسان معمولی پیش می‌رود. انسانی کاملا معمولی...
کسی که در زندگی هدف بزرگ و خاصی را دنبال نمی‌کند. اتفاق خاصی در زندگی برایش نمی‌افتد.دغدغه‌اش ترفیع شغلی است و تفریحش هم ورق‌بازی‌های گاه به گاهش..
اما در پایان راه با پرسشی آزاردهنده که می‌تواند نفس انسان را بند بیاورد مواجه می‌شود که 《آیا مسیر زندگی‌ام درست بود؟ راهی که باید می‌رفتم همین بود؟》
در کل کتاب شاید تلنگری باشد برای انتخاب فلسفه و مسیر زندگی آنگونه که شایسته است و پیش از آنکه دیر شود.
      

        سحرهای ماه رمضان امسال با این کتاب شیرین‌تر شدند. با این که شاید حداکثر پنج درصد کتاب رو متوجه شدم اما پاسخ بعضی سوالهای قدیمی جدیم را در این کتاب یافتم.
      

        این کتاب عنوان نخستین رمان اجتماعی ایران را دارد و در دو جلد نوشته شده است. جلد اول تحت عنوان 《تهران مخوف》 و جلد دوم با نام 《یادگار یک شب》. 
زمان وقوع داستان در سال‌های پس از انقلاب مشروطه تا ماه های بعد از کودتای رضاخانی‌است و به بهانه عشق فرخ به مهین به بیان شرایط اجتماعی آن دوران می‌پردازد. البته روایت این کتاب را نمی‌توان روایت مطابق با واقع دانست و نیاز به راستی‌آزمایی دارد( تا آنجا که فساد چنان پررنگ روایت شده است که حین خواندن حالم بد شد و خواستم کتاب را نیمه تمام رها کنم.) بلکه روایتی است که تلقی روشنفکران را از آن دوران بیان می‌کند.
از مزایای کتاب این است که به گونه‌ای هنرمندانه با حضور شخصیت هایی مانند ف...السلطنه و شاهزاده ک... به اشراف و افراد حکومتی می‌پردازد و  در ادامه با پیش کشیدن داستان جواد و جلالت به طبقات پایین‌تر هم نظری دارد.
      

        کتاب را با ترجمه آقای منصور صفت گل خواندم. این کتاب به نحوه تعامل علما و مخصوصا علمای مهاجر از جبل عامل در عصر صفوی با حکومت می‌پردازد و حتی درباره دیدگاه های ریز برخی علمای اثرگذار هم اطلاعاتی می‌دهد و در این حین میتوان اطلاعاتی از شیوه گسترش تشیع و گاهی وضع زندگانی مردم در آن روزگار هم به دست آورد. 
مترجم در ابتدای کتاب تاکید می‌کند که شاید درباره نقش علمای مهاجر از جبل عامل مبالغه شده باشد و در متن کتاب هم هرجایی که لازم بوده به صورت پاورقی مطالبی برای تصحیح آورده شده است.