نامه از زنی ناشناس، شاهکاره...
‌
الان که بعد از حدود ۲ سال دوباره رفتم سراغ نامه از زنی ناشناس و یه نگاهش کردم، پشیمون شدم که چرا معرفیش کردم...

اگه میخوایید قلب‌تون لِه بشه و تا دوسه روز بی‌اختیار توی سکوت باشید، بخونیدش، اما اگه میخواید زندگی‌‌تون روال عادیش به‌هم نخوره اصلا سراغ این داستان نرید.
‌
‌
      

        گاهی اگه می‌دیدم کسی رمان‌خون‌ با تجربه‌ای نیست، و علاقه داره که رمان‌های زرد را بخونه، این را بهش معرفی می‌کردم، رمان خوبیه، بنظر من قطعا زرد نیست، اما اگه رمان کلاسیک میخونید شاید این رمان را رمان خیلی قویی ندونید... من دوستش داشتم، جوونا بخونید، خوشتون میاد...
      

        هر وقت جوانِ تازه نوجوانی را پشت‌سر گذاشته‌ای به مغازه می‌آمد و کمی هم پریشان بود و دردی در ته وجودش حس می‌کرد، کتاب اعتراف را به او معرفی می‌کردم تا پریشان‌تر شود و دردمندتر شود... اگه هم احیانا شما دردی در وجودتون حس میکنید بخونیدش....
      

        اینگونه می‌شود توصیفش کرد؛ انگار مته‌ای به دست گرفته و به قلب و وجود انسان نفوذ کرده و تک‌تک احساسات و هیجانات را از دل انسان بیرون کشیده و  آن‌ها را ذوب کرده و بعد به ظرافت و زیبایی تمام آن  حقایق انسانی را قصه‌گویی کرده...

‌تا به حال هرکس از من می‌پرسید که رمان چیست و به چه درد می‌خورد و به چه‌کار می‌آید... جوابی برای این سوال نداشتم و شاید چیزهایی بهم می‌بافتم اما از امشب که این رمان را تمام کردم خیلی راحت در جوابش می‌گویم: رمان سعادت‌زناشویی را بخوان تا بفهمی قصه و داستان چیست و به‌چه کار می‌آید...(البته همچنان جوابی برای چیستی قصه ندارم اما لااقل یک کتاب می‌شناسم که قصه باشد...)

‌