رضا داوری اردکانی (زاده ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ در اردکان)، فیلسوف و اندیشمند ایرانی و استاد بازنشسته گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. او از ابتدای تأسیس فرهنگستان علوم (۱۳۶۸) عضو دائم این فرهنگستان است و همچنین از سال ۱۳۷۷ تا مرداد ۱۴۰۲ ریاست آن نهاد را بر عهده داشته است.

او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزه‌های مختلف اندیشه‌ای منتشر کرده است و از چهره‌های شاخص در حوزه نظریه‌پردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی ایران به‌شمار می‌آید. او همچنین عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو فعلی شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. داوری اردکانی یکی از افراد منتخب در جشنواره چهره‌های ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.

داوری اردکانی از متفکران بحث‌برانگیز سال‌های پس از انقلاب اسلامی ایران بوده است و گاه به عنوان «فیلسوف جمهوری اسلامی» از او یاد می‌شود. او یک طرف درگیری معروف هایدگری-پوپری در ایران دهه ۷۰ بود؛ که پوپری‌هایی چون عبدالکریم سروش او را به دشمنی با آزادی و دفاع از خشونت متهم می‌کردند. وی با رد این اتهامات اعلام می‌کرد که علم و آزادی چیزهایی نیستند که بتوان آنها را رد و انکار کرد. سخن او این است که لیبرال دموکراسی و مخصوصاً نئولیبرالیسم با اعتقاد به حکومت دینی جمع نمی‌شود.