امید آینده و درس های گذشته. این دو تا برای زندگی در زمان حال خیلی مهمن.

زمانی که من از همه بیشتر دوست دارم ،وقتی است که همه در خواب هستند، استاد. وقتی در خواب هستی، بابت گذشته پشیمانی نمی کنی و به خاطر آینده مضطرب نیستی.

هر بار که مرورش می کنی،انگار دوباره و دوباره داره این بلا ها رو سرت میاره،ولی دیگه کار اون نیست، کار خودته.حلا تویی که داری خودت رو قربانی میکنی.

می گن درک می کنن،اما اونایی واقعاً درک می کنن که خودشونم اینجا بوده باشن.

آدم های زیبا معمولاً برای خیلی از کار هایشان بخشیده می شوند.