اولین بار که خوندمش هفت سالم بود. اتفاقات داستان برام منطقی بود و همه چیزش قشنگ بود...
الان خیلی سنم بیشتره. و متاسفانه حس میکنم انگاری دیگه نمیشه ازش لذت ببرم.
با ترجمه ی قدیانی حتی وقتی بچه بودم!!! حال نمی‌کردم. تصویرهای اون یکی نشر برام قشنگتر بودن. ترجمه‌ی قدیانی بد نیست ولی کل خاطراتم با اون ترجمه‌شه، همون نسخه‌ش که نمیدونم مال چه انتشاراتی بود ولی خب... همونی که از کتابخونه ی محل قرض میگرفتم:>>>
ای کاش بچه می‌بودم_امروز زیر گزارش پیشرفت یکی از دوستها درباره‌ش حرف زدیم 😁😅😓_ و میتونستم لذت کافی ببرم ازش، مثل قبلاها.
ولی بازم حس نوستالژی‌ش قشنگه:))))