"اگر من با یقین به تباه‌کردن نعمت‌هایی که به من داده شده بود از دنیا بروم و هیچ راهی برای اصلاح این حال نباشد،آن وقت چه؟!"

مقصد نرسیدن است گاهی اوقات...

آدم رویایی خاکستر رویاهای گذشته‌اش را بیخودی پس می‌زند، به این امید که میان آن جرقه کوچکی بیابد، فوتش کند تا دوباره جان بگیرد. تا این آتش برافروخته قلب سرمازده‌اش را گرم کند و همه آن‌هایی که برای او عزیز بوده‌اند،برگردند.

به این فکر می‌کنم که هرگز قادر نیستم یک زندگی تازه و واقعی را شروع کنم. به‌نظر می‌رسد که همه حواس،غریزه و هوشم را از دست داده‌ام،چون شب‌های رویایی‌ام جای خودشان را به لحظه‌های هوشیاری داده‌اند و این وحشت‌آور است!

هنری گفت:مرگ مادر زیبایی‌هاست. _و زیبایی چیست؟! _وحشت. جولین گفت:خوب گفتی. زیبایی به‌ندرت دلپذیر و تسلی‌بخش است؛بلکه کاملا برعکس،زیبایی واقعی همیشه هراس‌انگیز و اضطراب‌آور است.