پابوس امام رضا، محضر شیخ بهایی بودم؛ یه دختربچه ای اومد کنارم. یه آبنبات بهش تعارف کردم و گفتم: می دونستی ایشون یه جورایی مبدع نون سنگک بوده؟  یه نگاه از سر تمسخر کرد و گفت:  عمووو!  من خودم تو یه کتابی کل زندگی ایشونو خوندمممم... 

حرکت دغدغه مند و جذاب جناب شاهسواری رو که دیدم، یاد اون گفتگو با دخترک افتادم... 
      

        خاک تو سر متولی های اون  خراب شده ای که بودجه های نجومی از جیب مردم ایران جان دریافت کردن، تا همیشه خواب باشن و به انتشار آثار همچنین مجنون عارف نمایی، مجوز رسمی بدن...  
      

        از ویکتور هوگو تا رئیس جمهور فرانسه (کارنو) یه عمر دلباخته شیخِ اجلّ بودند؛ چه توفیقی باشه همراهی با شهد و شکر پارسی!! آن‌هم با چراغ راهنمای استاد قمشه‌ای... شکر خدا؛ 

چه ماند از لطف و احسان و نکویی؟
حرامت باد اگر شکرش نگویی

البته که بلاغت بیان استاد سخن، خود بهانه ای شده تا ایشون بر خلاف اثری مانند در صحبت حافظ اینبار تنها هم مسیری راهنما باشند تا مفسر.
      

        خوشا به حال عزيزانی که هنوز با فاضل آشنا نشدن!
یه جلای دل و جان واسه روز مبادا ذخیره دارن... 
      

        یک عده رو به میز فقط سجده می کنند
جای اداره ها و مصلی عوض شده است

نقیضه سرایی هایی از شاهکار فاضل نظری...
خالی از لطف نبود و با ته نمکی که داره لحظاتی لبخند رو به خوانند اش هدیه میکنه؛ با اینکه اشارات و تلمیح های آثار فاضل آنچنان نمایان نبود، اما پیش نیاز اشعار ایشون نیستن.
      

        عزیزان بهخوانی که (پیر پسر) رو تماشا کردن...
اقتباس اثر چقدر مطابق اصل روایت بوده؟

متشکرم از همراهی و توجهتون! 
      

        حکم با پورشه تو جاده چالوس چرخ خوردن و تهش به هیچ‌جایی نرسیدن داشت! تو راهم از این چایی ذغالی زیادی تلخا بزنی... یه همچین حالی؛ 

ای کاش خلاقیت و توانایی فوق‌العاده بانو مرعشی در توصیف احساسات، مسیر شیرین و هدف مشخصی رو دنبال می کرد. 
      

        مجموعه (سی شعر) ایده ی بی نظیری داشته...

اشاره به شخصیت شاعر کاملأ به اندازه؛
ویژگی های منحصر به فرد آثار دقیق طبقه‌ بندی شده؛
و اشعار نمونه، مشخصه با توجه و دلیل انتخاب شده؛

سایه نویسنده محترم مستدام:) 
      

        چند روز پیش دختر بچه ی نازی رو دیدم که یسری کتاب رو به زور نگه داشته بود... چندتایی از مهدی آذر یزدی و فرهاد حسن زاده و همین اثر تو دستای نصفه نیمه لاک زده ی کوچولو‌ش بود؛

صدام رو نازک کردم و مثلا دخترونه، بهش تبریک گفتم واسه  سلیقه ای که داره... اون لحظه قضیه رو نگرفت. ولی همسن من بشه از گذشته اش تشکر می کنه بابت همراهی با این کتاب. 
      

        نمونه بارزی از دغدغه ی به جا و مفیدی که نویسنده محترم در حد و اندازه اش نبود... شعار های کلیشه‌ای، روند تکراری داستان، پایان سبک صدا و سیما، شخصیت پردازی های به وضوح سطحی؛ میشه موارد رو تا شب ادامه داد!
      

        از معدود فایده های دوران دبیرستان آشنایی با همین عزیزان بود؛ 
      

        مسحور دنیای ستارگان بودم، تا وقتی با جهانی بزرگ تر از آن آشنا شدم... به قول پیام بهرام پور عزیز

آثار علمی و خلاقانه دکتر اختیاری همیشه از جذاب ترین راه های آشنایی با دنیای مغز و علوم شناختی بوده:)
      

        بانو معروفی درود و خداقوت؛ 
در همین قدم اول، باید ایستاد و به دغدغه ارزشمندتون ادای احترام کرد!

(خصوصاً نسبت به شرایط کشور) 
چطور میشه افتخار همراهی با اثرتون رو داشت؟  

سپاس از توجهتون.🌱
      

        اگه قصد همراهی با کتاب رو داشتید، گویندگی شاهکار و درخشان بانو سلیمانی رو با طاقچه از دست ندید... همین:)  
      

        همه عالم تن است و ایران دل:)🤍