پابوس امام رضا، محضر شیخ بهایی بودم؛ یه دختربچه ای اومد کنارم. یه آبنبات بهش تعارف کردم و گفتم: می دونستی ایشون یه جورایی مبدع نون سنگک بوده؟  یه نگاه از سر تمسخر کرد و گفت:  عمووو!  من خودم تو یه کتابی کل زندگی ایشونو خوندمممم... 

حرکت دغدغه مند و جذاب جناب شاهسواری رو که دیدم، یاد اون گفتگو با دخترک افتادم... 
        

          اولین باری که مجموعه کتاب‌های این منم انتشارات مهرسا را خواندم، هزاران و هزاران بار افسوس خوردم که چرا دانشمندان و علما و شهدای ما که میلیون‌ها بار بهتر از  مشاهیر غرب هستند درباره‌شان نوشته نمی‌شود و گفته نمی‌شود ولی همین کوتوله‌های غرب هم که با بالا رفتن از شانه‌های دانشمندان و علمای ما خودشان را بزرگ جلوه داده‌اند، هزاران کتاب درباره‌شان به هزاران سبک و برای تمام سنین نوشته شده، تاااااا اینکه بالاخره این کتاب را دیدم، اولین بار نویسنده در نمایشگاه کتاب سال ۱۴۰۲ راجع به این کتابش گفت، هر چند خیلی طول کشید که چاپ شود ولی به نظرم می‌ارزید 
تبریک و تبریک به نویسنده و آرزوی توفیقات روزافزون و کتاب‌های هرچه بیشتر
ما باید از بزرگانمان بنویسیم  تا فرزندانمان بخوانند، فرزندانمان باید بنویسند تا فرزندانشان بخوانند، و این زنجیره مشاهیر این خاک پر گوهر ادامه پیدا کند