ستاد مرکزی کومله روزگاری در ساختمان شهربانی خیابان اردلان متمرکز شد. زنی گریان و نالان از خانه بیرون زد و کمک طلبید. یک جوان که معلوم بود از خواب پریده جلوی او سبز شد و گفت :« چ مرگته؟» _بچه هام؛ گرسنه‌اند. هر چه شیر خشک داشتم تمام شد. میروم تا از همسایه‌ها شیر قرض بگیرم. داروخانه ها بسته اند. جوان با خشم گفت:« بچه‌ات را بده تا آرامش کنم.» صدای گریه بچه قطع نمیشد. جوان او را از دست مادر قاپید. لوله کلت را میان دهانش گرفت. مادر مات و مبهوت چنان زل زده بود ب رفتار آن کومله ک متوجه شلیک نشد. طفل آرام گرفت. مادر در همان حال بهت و حیرت جسد بچه را از دستش گرفت و روی زمین ولو شد.

خیلی چیزها نمیگذارد انسان بفهمد!

... اکثراً قبول داشتند علی ع حق است ولی کوتاه آمدن از حاکمیت آن حضرت را چیز خطرناکی نمی‌دانستند و از این نکته غفلت شد که وقتی نسبت به حق کوتاه آمدیم عملا باطل را پذیرفته ایم. چیزی ک بعد از 1400 سال جامعه اسلامی هنوز ب آن گرفتار است.

در سقیفه روحیه‌ایی حاکم بود ک تصور میکرد برای اداره جامعه ب چیزی غیر از شریعت الهی احتیاج است و آن زرنگی های حاکمان است.

حدیثی است از امام صادق(ع) که می‌فرماید:« بنی امیه برای مردم راهِ فراگرفتن ایمان را باز گذاشتند، اما راه فراگرفتن شرک را بستند، بدین خاطر که اگر مردم را به شرک کشاندند، مردم شرک را نشناسند. ...زیرا اگر این معارف مربوط به شرک را به مردم می‌آموختند، آنها فوراً می‌فهمیدند که مشرک‌اند و آن چیزی که بنی امیه آنها را دارند به سوی آن سوق می‌دهند شرک است...