نویسنده خیلی زود در داستان را برایم باز کرد، فکر کنم از صفحه سوم بود ک مثل ایوان چشم هایم به گره های بقچه مرد تاجیک بود.

کتاب روان و خوانش آن یک روزه است.
دو سه قسمت از کتاب طعم لذیذی برایم داشت ولی در کل بنظرم یک نگارش معمولی می‌آید.
      

        وقتی در حیطه معلمی ب دنبال کتاب میگشتم، خیلی پیشنهاد شد!
 اما اغلب راهکار ها منسوخ است.
      

        متن و نگارش کتاب و حتی وصف و احوالات، دلنشینم نبود، اما در جستجوی سرنخ هایی از شخصیت ساخته شده‌ی شهید علی کسایی، کنجکاوانه ورق میزدم و کلمات را می‌کاویدم؛ هنوز در ابهام و خیال اینکه چگونه میشود علی ساخت یا علی شد با نفسم چک و چانه میزنم.
بگذریم!
بخوانید اما سیراب نمیشوید، هنوز میخواهید بدانید.
      

        میتواند یک استارت باشد.
      

        امتیاز یک و نیم از پنج!
_البته..

خب چرا؟
آیا کتاب روون نبود؟
_بود.

آیا توصیفات ب قدر کافی فضا سازی نکرده بود؟
_اتفاقا کرده بود.

آیا جریان داستان پر از لحظاتی نبود ک تو رو ب گذشته ببره؟!
_آممم، اتفاقا این کارو هم ی کمی انجام داد.

قفل شدم، میشه بگی نقدت چیه؟
_آه، غمگین شدم ک برادلی مث بقیه بچهای کلاس یک آدم معمولی شد. 

⁉️
آیا از این ب بعد برادلی بابت انجام ندادن تکالیفش، نگران میشود؟ میترسد ک دوستانش را از دست بدهد؟ آیا از این ب بعد باید نگهبان ستاره های طلایی اش باشد؟!