هیچ قلبی صرفا به واسطه هماهنگی،با قلب دیگری وصل نیست؛زخم است که قلب ها را عمیقأ به هم پیوند میدهد.پیوند درد با درد،شکنندگی با شکنندگی.تا صدای ضجه بلند نشود،سکوت معنی ندارد و تا خونی ریخته نشود،عفو معنی ندارد و تا از دل ضایعه ای بزرگ عبور نکنی،رضا و رضایت بی معنی است.هماهنگی واقعی در این ریشه دارد.

وقتی کلمه ها قابل اعتماد نبودند،صحبت کردن چه معنی داشت؟