ساده و در عین حال پرمفهوم...
ویژگی نوشته‌های سیلور استاین...
      

        یادمه حد فاصل کلاس اول تا سوم ابتدایی که پاتوقم نشر شاهد و آثارش بود، کتاب‌هایی که می‌خوندم اکثرا مربوط به اسرا و حالا یه سری‌هاش هم روایت جنگ از زبان نظامیان بود
اما این یکی تجربه جالب و جدیدی بود؛ حول غیرنظامیان و در جایی به جز خط مقدم یا اردوگاه‌های رژیم بعث...
      

        یاد استاد حقیر و استاد فلاح نژاد به‌خیر...
      

        شاید به پای رفرنس قدیم (امینف) نرسه ولی نسبت به بقیه درسنامه‌های ایرانیزه شده نتیجه‌ش خوب بوده...
      

        انتخاب این ترجمه فقط به خاطر اساتید خوبم دکتر ملکی و دکتر حاج‌ملارضایی بوده...
      

        از مطالعه این کتاب و همینطور «تقدیر مردان» از خانم ورنا کست لذت بردم. بعنوان یک روانشناس یونگی می‌شد انتظار داشت که حول مکتب یونگ بنویسه ولی این میزان از روان بودن آدم رو بیشتر ترغیب می‌کنه که به بقیه توصیه‌ش بکنه...
      

        اینکه امتیاز این کتاب  نسبت به آثار قبلی میلاد عرفان‌پور که خوندم بیشتر شده، شاید به این برمی‌گرده که ارتباطم با غزل خیلی بهتر از رباعیه...
      

        زیاد به دلم ننشست ولی چون اولین کتابی هست که از ایشون می‌خونم، بیشتر از این نمیشه نظر داد...
      

        بنظر می‌رسه خانم حائری نه تنها مترجم خوبی هستن، که در نویسندگی هم استعداد خوبی دارن...
      

        دومین کتابی از فاضل هست که لذت بردم...
      

        نسبت به کتاب‌های قبلی که از فاضل نظری خوندم، این یکی با اختلاف بیشتر به دلم نشست...
      

        بعد یه کشیک شلوغ، تموم کردن این کتاب واقعا می‌چسبید
توی فضایی که رمانتیسم اسبش رو چهار نعل می‌تازونه، چنین کتاب‌هایی برای برقراری تعادل لازمن...
      

        کتاب ارزشمندیه. یه بار خوندنش برای همه توصیه می‌شه...
      

        آبراهام مزلو رو دوست دارم و برای تئوریش هم احترام زیادی قائلم، اما بیشتر از ۳ از ۵ نمی‌تونم به این کتاب بدم...
      

        ترکیب این کتاب از  ملیسا اربن و کتاب «حد و مرزت را تعیین کن تا آرامشت را بیابی» از خانم گلاور تواب خیلی خوبه