«باران هم چنان به جان درختان برهنه افتاده و تازیانه شان می زند. باد نیز هم دست باران شده و تا آن جا که در توان دارد می تازد. خیابان را مه گرفته. چترهایی به سرعت به این سو و آن سو می دوند. چترش را به سختی باز می کند و راه می افتد. باد، آن را پس می زند و به عقب می راند. یک آن احساس می کند که چترش با باد بلند می شود و به هوا می رود. اگر باد شدیدتر می وزید، شاید تمام آدم های کوچه با چترهای شان بلند می شدند و پرواز می کردند. یاد نقاشی سوررآلیستی رنه ماگریت می افتد; قطرات باران به شکل انسان هایی سیاه پوش در آمده اند که بر زمین می بارند.» (برگرفته از متن) این رمان روایت یک زندگی از دو نگاه است. زندگی با خوشی ها، خاطره ها، سوء تفاهم ها و حسرت هایش. رمانی است از ناگفته ها و سکوت ها و لب گزیدن ها. رمانی از عشق و روزمرگی و تنهایی و امید . رمانی از ایامی که می گذرد و گاهی ما را جا می گذارد. از شهلا حائری در این انتشارات ترجمه های متعدد و نیز نوشته هایی از جمله «در سایه ی مارسل پروست» و رمانی به نام «بی خود و بی جهت» به چاپ رسیده است.