ترحم نشانه ی ضعف بود و در دنیای وحش هم ترحمی وجود نداشت. در حقیقت ترحم بد تعبیر می شد و نشانه ی ترس بود و قانون این بود: نکشی، می کشندت و نخوری می خورندت؛ باک هم تابع همین قانون بود!

باک ایستاده بود و نگاه می کرد. حالا قهرمان مغروری بود با خوی دیرینه ی حیوانی که از کشتار خود لذت می برد.

- من یک گل هم دارم. - گل ها را نمی نویسیم. - چرا؟ گل قشنگ ترین چیز روی سیارک منه! - ما آنها را ثبت نمی کنیم، چون آنها "فانی" اند.

کار درست را بکن ، نه کاری را که خوشایند دیگران است.