هم برای بزرگتر‌ها کتاب تفکربرانگیزیه و هم برای بچه‌ها.
حسرت‌هایمان ما را از دیدن واقعیت محروم می‌کند و تخیلاتی که منطقی برایشان وجود ندارد هم به خودمان آسیب می‌زند و هم به دیگران.
از جایی باید شروع کرد و با دنیای واقعی روبه‌رو شد.
چه چیزی باعث می‌شود از پیله‌ای که بر خود تنیدیم خارج شویم؟ برای دخترک داستان، به اوج رسیدن حسرت عامل می‌شود، خوب بود دلیل بهتری پیدا می‌کرد که رشد شخصیت را هم نشان بدهد.
برای ما این نقطه‌ی شروع کجاست. داستان کمکی به این سوال نمی‌کند و راهکار عملی ارائه نمی‌کند.

پ‌.ن۱: تصاویر از نگاه منِ بزرگسال زیبا بود ولی آیا برای بچه‌ها هم جذاب است؟
پ.ن۲: نويسنده و تصویرگر متفاوتند و هماهنگی‌شون خیلی خوب بود.
      

        بعضی از ترس‌ها زاییده‌ی خیال توست،
بعضی از ترس‌ها واقعی است و باید با آنها روبه‌رو شوی تا رفع شود.

یک کتاب خوب برای مسوولیت‌پذیری و شجاعت.
برای +۸ سال.

ضعف و بیماری پدر که در داستان مطرح شده برای کودک زیر ۸ سال مناسب نیست.

پ.ن: فضای داستان و نقاشی‌هاش رو خیلی دوست دارم.
      

        اگر در کودکی این کتاب را خوانده بودم، کلی ایده‌ی نقاشی و داستان به ذهنم می‌رسید. برای بچه‌های امروز هم به همین اندازه الهام‌بخش هست؟

تصویر مدادرنگی‌های نو و احساس هنریتا، احساس خوب هدیه گرفتن مدادرنگی نو را برایم زنده کرد.
      

        از آن کتاب‌هایی که وقتی تمام می‌شود، دلت می‌خواهد ادامه‌اش بدهی چون شخصیت‌ها آن‌قدر زنده و دوست‌داشتنی هستند که دلت نمی‌آید ترکشان کنی و چه خوب که این کتاب جلدهای دو و سه دارد.
شروع کتاب آرام و خلوت و کم‌شخصیت است و تاحدودی کند پیش می‌رود و ماجرای خاصی اتفاق نمی‌افتد و تا چند فصل به همین نحو ادامه پیدا می‌کند.
پیرنگ از کهن الگوی جست‌وجو استفاده می‌کند. پسری نوجوان که در جست‌وجوی پدر و مادر ربوده شده‌اش است. به مرور ضرباهنگ اتفاقات سرعت می‌گیرد و شخصیت‌ها وجه جذاب‌شان را نشان می‌دهند تا جایی که به تعقیب و گریزهای نفس‌گیر می‌رسد.
باز هم می‌گویم هنرمندی نویسنده در نوشتن دیالوگ‌های جادوگر(رین) و پرنده (کلارک)، به قول خودش جادویی است و به قول رین، منطقی‌تر از منطقی. آن‌قدر که دوست دارم برگردم و دیالوگ‌ها را مجدد بخوانم و جایی برای خودم ثبت کنم.

و در انتهای یادداشت یک افشای کوچک (نترس  بخون، اون‌قدرها هم افشا نمی‌کنم😄)
این کتاب، یک داستانِ جادوگری است که اصلا و به هیچ‌وجه جادو ندارد و تا آخرش هم معلوم نمی‌شود جادوگرش واقعی است یا فقط یک آدم دیوانه است.
این هم از ویژگی‌های خاص این کتاب است.
      

        کهن الگوی جست‌وجو
شخصیت اصلی: اسب راه‌راهی
آرزوی مشوق: فهمیدن هویتش (اسمش)
هدف: یافتن میوی دانا که از او بپرسد
رفیق: سایر وسایل مغازه
مکان: بخش‌های مختلف مغازه خرت‌وپرت فروشی

دوستش دارم،
موضوع هویت‌یابی، موضوع خوب،
طنز تصویری
ولی مشخص نیست چرا اسب راه‌راهی از ابتدای داستان در خواب بوده و اسمش را فراموش کرده. شاید رها کردن زندگی گذشته برای یک شیء دست دوم مثل مرگ و ورود به دنیای جدید در نظر گرفته شده که با این انتقال هویتش را فراموش می‌کند.
و این‌که چرا تصویر روی یک گلدان که رتبه‌ی پایین‌تری از وجود نسبت به سایر اشیاء دارد و حتی قدرت محافظت از خودش را ندارد به عنوان موجود دانا شناخته شده؟ 
و در آخر مثلا میوی دانا یک جمله‌ی حکیمانه می‌گوید: همیشه روی برچسب‌ها را بخوانید. این جمله چه کمکی به مخاطب داستان برای هویت‌یابی می‌کند؟
و اینکه اسب با توجه به برچسبش می‌فهمد اسمش "قابل شست‌وشو" است، نشان می‌دهد میوی محترم بیشتر از این‌که دانا باشد، کم‌خرد است.😁
      

        پیش‌درآمد نفس‌گیر که تا ص ۲۰۰ نگهت می‌دارد و برای این‌که کشش حفظ شود یک رابطه‌ی عاشقانه به میان می‌آید.
زاویه دید اول شخص با دو راوی،
شخصیت زنان داستان پخته و دوست‌داشتنی‌ست،
اوج تلخی داستان از جایی‌ست که به حادثه‌ی پیش درآمد می‌رسی.
استفاده از یک جریان تاریخی و شخصیت‌های واقعی برای بیان داستانی تخیلی.

جملات نویسنده در پایان کتاب قابل تامل است:

I hope the reader will experience the story in the spirit it was written, recognizing that who we are is not who they were, and judging historical people by today’s standards prevents us from learning from them, from their mistakes and their triumphs. These people helped build the framework that we now stand on. We should be careful about burning it down.

قضاوت کردن گذشتگان‌مون با معیارهای امروزی باعث می‌شه نتونیم از اشتباهات و پیروزی‌هاشون عبرت بگیریم. این آدم‌ها کمک کردند که ستون‌هایی که ما امروز بر آنها ایستاده‌ایم بنا بشه و ما باید مراقب باشیم که این بناها را تخریب نکنیم.
      

        درونمایه: هر کس با همان ویژگی هایی که دارد، مهم و منحصربه فرد است.
از همین درونمایه‌های پذيرش تفاوت‌ها ولی می‌شود آگاهانه استفاده‌ی درستی هم از آن کرد.
ساختار داستانی ندارد و کاملا مستقیم‌گویی دارد ولی به خاطر تصاویر بامزه و قوی که در تای کاغذ مخفی شدند، برای بچه‌ها جذاب است.
      

        پر از جملات زیبا و قابل تامل
حس آرامش منتقل می‌کنه
بعضی جاها جملات به هم ربطی ندارن
روایت ویژه‌ای هم نداره
نقاشی‌های قشنگ
مناسب نوجوان بالای ۱۵ سال
      

        سلام علی آل‌یس

یکی از علت‌های بی‌علاقگی بچه‌ها به کتابخوانی مانوس نبودن‌شون با زبان معیاره.

زبان فارسی از اون دسته زبان‌هاییه که نوشتارش با گفتارش تفاوت داره. برای این‌که بچه‌ها به کتاب علاقه داشته باشن باید از همون بچگی یعنی دو سه سالگی که دارن زبان مادری رو به صورت گفتاری یاد می‌گیرن، با زبان معیار مانوس بشن. چه جوری؟‌ با قرار گرفتن در معرض کتاب‌های خوب یا اصطلاحا بلندخوانی کتاب توسط معلم‌ها و والدین. پس وقتی داریم برای بچه‌ها کتاب می‌خونیم، لازمه کتاب رو به زبان معیار یا همون کتابی بخونیم نه این‌که متن رو ساده‌سازی کنیم و کلمات رو بشکنیم. 

درسته که کتاب‌های مدرسه به خصوص کتاب فارسی که وظیفه‌ی زبان آموزی رو برعهده داره به زبان معیار نوشته شدند ولی برای انس بچه‌ها کفایت نمی‌کنه و حتما لازمه بلندخوانی کتاب از سنین پایین شروع بشه. 

فکر نکنم لازم باشه برای این مساله دلیل بیارم. همین که خیلی از مردم با متن‌های کتابی ارتباط نمی‌گیرن، هنرجوهای نویسندگی با لهجه‌ی منطقه‌ی خودشون داستان می‌نویسن، حروف اضافه رو جا می‌اندازن، نشانه‌ی مفعول رو فراموش می‌کنن یا از افعال و کلماتی استفاده می‌کنن که مخصوص منطقه‌ی خاصی از کشوره،‌ معلم‌های نگارش از این‌که بچه‌ها متن‌هاشون رو محاوره می‌نویسن و نمی‌تونن کتابی بنویسن، شکایت می‌کنن و مهم‌تر از همه در سنجش‌های جهانی، رتبه‌ی کشور ما در درک متن، رتبه‌ی بسیار پایینیه. 

ملتی که با اسناد مکتوب نتونه ارتباط بگیره، رشد کُندی داره، نمی‌تونه تاریخش رو حفظ کنه و ازش عبرت بگیره و در نهایت چون قدرت تفکرش رشد نکرده، به راحتی فریب می‌خوره و هدف خوبی برای دولت‌های طمعکار خواهد بود.

      

        عینی سازی مفاهیم غیرمادی برای کودک. 
شبیه کتاب خشم قلمبه.
راهکار پیشنهادی کتاب برای مواجهه با اضطراب‌ها برای بزرگسال هم قابل استفاده است و البته نیاز به تمرین و تکرار دارد.
      

        چقدر خوب تونسته دنیای یک انسان قمارباز رو به تصویر بکشه. با این کتاب میشه حکمت آیات مربوط به قمار رو به خوبی درک کرد.

إِنَّمَا يُرِيدُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَن يُوقِعَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ فِي ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَيۡسِرِ وَيَصُدَّكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَعَنِ ٱلصَّلَوٰةِۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّنتَهُونَ

در فصل آخر که مرد انگلیسی دوستی رو معنا می‌کنه که دوستی یعنی این‌که دلت میخواد شکست طرف مقابل رو ببینی، دشمنی حاصل از شراب و قمار رو میشه دید.
      

        حیوانات یک موجود عجیب در جنگل پیدا می‌کنند
که نه دم دارد که روی درختان تاب بخورد،
نه خرطوم دارد که خودش را بشوید،
نه گردن دراز دارد که برگ‌های درختان را بخورد،
نه پاهای پره‌دار دارد که شنا کند
و نه یال و پشم دارد که بدنش گرم بماند،
او خیلی عجیب است.

مقایسه‌ی حیوانات، بیان ویژگی‌های خود و موجود عجیب و تلاش برای کشف معما، از مولفه‌های پرورش دهنده‌ی تفکر است.

معمای ابتدای داستان برای کودک جذاب است هر چند اواسط کار تصاویر باعث حل معما می‌شوند ولی از اینجا به بعد داستان حالت طنز پیدا می‌کند و کودکی که پاسخ معما را می‌داند به حیرت حیوانات و قیاس‌هایشان می‌خندد.
      

        داستان‌هایی درباره‌ی عظمت جهان، نگاه کودک را وسعت می‌بخشد و سطح تفکر او را از پرداختن به موضوعات جزئی و کوچک به سمت مسائل کلی و هستی‌شناسانه ارتقا می‌دهد.

چنین کودکی در نوجوانی و جوانی، از خودش خواهد پرسد "از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود" و برای رسیدن به جواب تلاش خواهد کرد و با پاسخ‌های راضی نخواهد شد.
      

        وقتی داستان دو تا شخصیت داشته باشد و یکی انتخاب نادرست کند و دیگری انتخاب درست، مقایسه‌ی این دو، کودک را به فکر وامی‌دارد.
      

        می‌دونید در ورودی کتاب‌خانه‌ی عمومی نیویورک دو تا شیر مرمری وجود داره به نام‌های "لرد لنوکس" و "خانم استور" (البته هر دو تا شیر نر هستند!)

می‌دونید خانم میچل نادسن نویسنده‌ی کتاب "شیر کتاب‌خانه"، اهل نیویورکه؟

می‌دونید شیرِ این داستان به بخش‌های مختلف کتابخانه میره و با مقررات اونجا آشنا میشه؟

"گاهی اوقات دلیل مهمی برای زیر پا گذاشتن مقررات وجود دارد." (کتاب شیر کتاب‌خانه)

کدوم قوانین رو می‌شه شکست؟
از کجا بفهمیم چه زمانی اجازه داریم مقررات رو زیر پا بگذاریم؟
آیا با این جمله موافقید؟
آیا جمله‌ی مناسبی برای کتاب کودکه؟