نامناسب.  🤯😡
      

        داستانی ساده
با جمله‌ای حکمت‌آمیز در انتها،
مقدمه‌ی طولانی
و میانه‌ی کوتاه که زود به نتیجه رسید.
شخصیت تلاش زیادی نکرد.

راستی،
مگه دارکوب‌ها باعث قطع درخت می‌شن؟!
      

        یک داستان ساده
یک چالش همیشگی
و یک راه‌حل خوب و کاربردی.

یکی از اون معدود کتاب‌های کودک که حس نمی‌کنی ترجمه است. انگار مال فرهنگ خودمونه.
شخصیت‌پردازی دخترها هم قشنگ و ساده و کودکانه بود.
تصاویر خیلی خوش رنگ و لعاب است.

از نویسنده ممنونم که عروسک مشترک دخترها را هاپو قرار نداد و یک حیوان خانگی هم لای دست و پای شخصیت‌ها نمی چرخد.
      

        جلد دوم،
جلد اول، نجات درختان است.
همان روندی که در کتاب اول وجود داشت، در اینجا هم هست،
با این تفاوت که این‌بار دو تا از دوستان ستاره هم به او ملحق شدند.
آنها تصمیم می‌گیرند در نمایشگاه پریان شرکت کنند و از اهمیت علم بگویند
و نمایشی ترتیب بدهند که چرخه‌ي آب را نشان بدهد.
در انتها رتبه‌ي برتر نمایشگاه را کسب نمی‌کنند بلکه فقط مدال می‌گیرند
ولی همان هم خوب است
فقط مشکل این است که به خاطر آزمایشات علمی‌شان مدال نمی‌گیرند
به خاطر لباس‌هایی که برای نمایش پوشیده‌اند شایسته دریافت مدال می‌شوند چون هیچ‌کس حرف‌های آنها را قبول ندارد.
همان مزایایی که در یادداشت جلد اول گفتم اینجا هم هست.
یک عیب کتاب که فراموش کردم در جلد اول بگویم این است که معلم هم در اینجا اشتباه می‌کند و در مقابل شخصیت قرار دارد. در حالی ‌که برای کودک دبستانی بهتر است که معلم در داستان، دانا باشد تا تکیه‌گاهی برای او باشد.
      

        یک مجموعه دوجلدی (تا الان فقط دو جلد چاپ شده)
درباره‌ی اهمیت علم 
با شخصیت پری جادویی‌ای به نام ستاره.
ویژگی این پری این است که جادو را باور ندارد و به علم اعتقاد دارد،
در این کتاب مراحل آزمایش علمی به بچه‌ها آموزش داده می‌شود: شروع از پرسش و ساخت فرضیه و آزمایش تا نتیجه‌گیری.
ولی هر بار دوستان ستاره خیال می‌کنند که مشکلی که پری با علم آن را حل کرده، با جادو حل شده است.
چند تا ویژگی مثبت کتاب،
۱. در دوره‌ای که همه جا پر شده از کتاب‌هایی در تایید جادو و جادوگری، این کتاب با جمله‌ي «ستاره جادو را باور ندارد» شروع می‌شود
۲. با این‌که دیگران، حتی معلمش او را تایید نمی‌کنند، ستاره به کارش ادامه می‌دهد و در انتهای کتاب دو تا از دوستانش را هم همراه می‌کند،
۳. مراحل تولید یک نظریه‌ی علمی را به بچه‌ها آموزش می‌دهد،
۴. حس عزت نفس را منتقل می‌کند.

ولی مشکلی که کتاب دارد این است که فضای داستان زیادی علم‌زده است،
داستان هم جذاب نیست و روند خطی و ساده دارد و جنبه‌ی آموزشی آن پررنگ است.
      

        دخترک تلاش می‌کند که چیزی را بسازد و بارها و بارها شکست می‌خورد،
داستان این پیام را می‌دهد که در هر شکست، درسی هست،
دختر با نگاه به شکست‌هایش یعنی همان سازه‌های نادرست، سازه‌ی نهایی را با جمع کردن نقاط قوت سازه‌های قبلی می‌سازد.
یعنی اگر بارها شکست نمی‌خورد، نمی‌فهمید چه می‌خواهد و چه طور باید بسازد.

نکته‌ قابل تامل بعدی این‌که
مردم برای خرید سازه‌های به ظاهر به درد نخور جمع شده بودند،
یعنی چیزی که در نظر ما شکست است، در یک زمینه و فضای دیگر می‌تواند خیلی هم به درد بخورد فقط باید از زاویه‌ی دیگری به آن نگاه کنیم‌.

هم داستان و هم تصاویر را دوست داشتم.

      

        کتاب دیگری از اریک کارل ولی ضعیف‌تر از کتاب‌های دیگر.
حیوان تنبل که کارهایش را بسیار آهسته انجام می‌دهد و برای بقیه سوال می‌شود که چرا این‌قدر آهسته!
او جواب نمی‌دهد،
جواب نمی‌دهد،
جواب نمی‌دهد
تا این‌که ناگهان به حرف می‌آید و یک خطابه ارائه می‌کند در این مورد که هر چه باشد، تنبل نیست
 و تمام.

گره‌گشایی داستان به همین سادگی،
به همین بی مزگی!
      

        داستان دو تا دوست از دو ملیت متفاوت که هر کدام از ساندویچی که اون یکی می‌خوره بدش میاد ولی چیزی به هم نمی‌گن. 
بالاخره یکی‌شون به حرف میاد. بین‌شون دعوا میشه. دعوا به همه‌ی بچه‌های مدرسه سرایت می‌کنه. هر دو خجالت‌زده می‌شن از کاری که کردن. یکی به اون یکی پیشنهاد میده که  ساندویچش رو امتحان کنه. با این کار می.فهمن که غذای طرف مقابل هم خوشمزه بوده.
پیشنهاد میدن تو مدرسه جشنواره تعویض ساندویچ برگزار بشه.
نویسنده‌ی کتاب رو ملکه‌ی اردن ذکر کردن.
احتمالا ایشون پیشنهاد داده و یه نویسنده نوشته.
کتاب قشنگیه و محتوای خوبی هم داره.
      

        سه تا کتاب از کریستین جونز خوندم،
جغد پرچونه، چغلی بی چغلی و هریسون چسبنده،
هر سه در مورد مهارت‌های اجتماعی.

نکته‌ی جالب در هر سه‌ی این داستان‌ها اینه که
نویسنده به ابعاد مختلف یه موضوع اشاره کرده،
این‌طوری نیست که شخصیتی که ضعف داره، با یه نصیحت بزرگتر، سریع متنبه بشه و مشکلش حل بشه،
بلکه در اجرای اون نصیحت به چالش می‌خوره
بزرگترها هم درست مثل دنیای واقعی، همراه با بچه‌ها دارن یاد می‌گیرن و گاهی راهکارهاشون کامل نیست و به مرور ابعادش رو روشن میکنن تا شخصیت داستان نه دچار افراط بشه و نه تفریط،
این مساله به خصوص در کتاب دوم و سوم که نام بردم، دیده میشه،
آخر هر کتاب هم می‌گه که شخصیت دیگه فلان کار رو نمی کرد،
نه این‌که اصلا نکنه،
گاهی هم یادش می‌رفت و انجام می‌داد ولی خیلی کمتر از قبل.

این کتاب برای بچه‌هایی که عادت به ابراز احساسات لمسی عادت کردن، خیلی کمک می‌کنه.
      

        وقتی به کودک می گی چغلی نکن!
مفهوم چغلی کردن براش روشن نیست.
راستش برای بزرگترها هم چندان روشن نیست.
گاهی کودک از طرف کودک دیگه‌ای مورد آزار قرار گرفته و به بزرگتر پناه آورده و داره شرح ماوقع میده، اون‌وقت بهش می‌گیم چغلی نکن!
خب اگه به بزرگترش نگه چی کار کنه؟
خودش بره دعوا کنه؟ یا مظلوم واقع بشه؟

این کتاب داره سعی می‌کنه مفهوم چغلی یا همون خبرچینی و تفاوتش با چیزهای دیگه رو نشون بده.
ولی به طور جامع به همه‌ی موارد نپرداخته.
مثل همین نمونه در مورد دعوای بین بچه‌ها که گفتم و در کتاب بهش اشاره‌ای نشده.

خانم معلم برای رفع اخلاق ناپسند چغلی در کلاسش، بچه‌ها رو گروه‌بندی می‌کنه که هر گروهی کمتر چغلی کرد، برنده است.
این روش معلم که رقابت گروهی ایجاد می‌کنه خیلی خوبه.
در کنارش، معلم عهدنامه‌ی چغلی تنظیم می‌کنه که بچه‌ها مفهوم چغلی رو خوب متوجه بشن که البته همون‌طور که گفتم کامل نیست.
حتی همون عهدنامه‌ی داخل کتاب هم روشن نیست.
به همین دلیله که شخصیت، درست متوجه نمیشه.
معلم در عهدنامه می‌نویسه که اگر دوستم حالش بد باشه،
یا درد داشته باشه،
یا به خطر افتاده باشه،
اشکالی نداره به کسی بگم
در غیر این‌صورت سرم به کار خودم باشه.

نویسنده سعی میکنه مفهوم عهدنامه رو در موقعیت‌های مختلف سلبی و ایجابی به مخاطب نشون بده.
جدای از مبهم بودن عهدنامه که بهش اشاره شد،
یه مشکل اساسی در این عهدنامه وجود داره که با فرهنگ و تعلیمات دینی ما در تضاده، این‌که این عهدنامه فقط به ابعاد فردی خطر و آسیب اشاره داره و به ابعاد اجتماعی‌ش توجه نداره.
در حالی‌که ما در دین خودمون نگاه جامع‌تری به این موضوع داریم که حتی به عنوان یه تکلیف شرعی و دینی مطرح میشه،
یعنی امر به معروف و نهی از منکر.

درکل، رویکرد کتاب آموزشی و تربیتیه
ابعاد مساله روشن و واضح نیست
با فرهنگ و تربیت اسلامی هم هماهنگ نیست،
برای کودک توصیه نمی‌شه.
      

        چرا اردک آب دوست نداشت؟
معلوم نیست.
و بعد فقط به خاطر قورباغه‌ای که یکی دو روز همراهش بود، با آب دوست شد.
منطق درستی ندارد، پیام خاصی هم نداشت.
ولی تصاویر قشنگی داشت.
به خصوص پایان داستان که با تصویر نشان داده شد چطور سوراخ سقف تعمیر شد تا هر دو راضی باشند.
      

        داستان جغد کوچولویی که خیلی حرف می‌زد تا این‌که یک روز صبح صدایش گرفت و تازه متوجه اطرافش شد.
داستان ساده و کودکانه وبدون کشمکش.
مناسب برای بچه‌هایی که زیاد حرف می‌زنند.
تصاویرش را دوست داشتم.
      

        اقتباسی طنز از داستان شنل قرمزی با حضوردختربچه‌ای باهوش.
دختربچه از همان ابتدا متوجه حضور شیر در خانه‌ی خاله‌اش می‌شود و با کارهایش او را کلافه می‌کند و مخاطب را می‌خنداند. تا اینجای داستان بامزه و جذاب است.
در ادامه، شیر، متحول و متنبه می‌شود و با دختربچه دوست می‌شود و حتی تنهایی با او به خانه‌اش برمی گردد. در همین جا انحراف داستان آغاز می‌شود یعنی دوستی و صلح با دشمن.
      

        کتابی برای کودکانی که در معرض طلاق والدین قرار دارند.
نمی‌دانم نوع پرداخت کتاب به این موضوع خوبه یا نه،
تخصصی در این خصوص ندارم،
ولی از منظر یه داستان‌نویس بخوام نظرم رو بگم،
قهرمان داستان به دنبال راهیه که مانع از جدایی والدین بشه،
راه حلی به ذهنش می‌رسه،
پیدا کردن چسب مامان بابایی،
خب مسلمه که این راه‌حل نتیجه نمیده،
برام جالب بود که ببینم نویسنده چطور داستان رو تموم می‌کنم و به نتیجه می‌رسونه،
خب ادامه‌ی کتاب از حالت داستانی خارج میشه و به صورت یک کتاب روانشناسی درمیاد،
حرف‌هایی رو که کودکی که در این شرایط قرار داره، باید بشنوه، صاف و واضح و مستقیم، از زبان خانم چسب‌فروش بیان می‌کنه.
آیا این ایراد داستانه؟ نه! 
کتاب کودک گاهی رویکرد آموزشی داره و گاهی رویکرد تربیتی.
پس درست نیست که همیشه بگیم مستقیم گویی نکنید!
"نگو و نشان بده" داشته باشید!
وقتی که هدف کتاب، آموزشه، لازمه حرف ها مستقیم و صریح زده بشه
در مقابل وقتی هدف، تربیته، لازمه از روش‌های تاثیر غیرمستقیم استفاده کرد.

راستی،
این کتاب مناسب عموم کودکان نیست.
حتی تصاویر کتاب هم برای کودک عادی، ناراحت‌کننده می‌تونه باشه.
چون همه چیز در تصاویر  کتاب ترک خورده است.
      

        پرسشی در ابتدای داستان مطرح می‌شود،
مخاطب، همراه با حیوانات دیگر به دنبال پاسخ این سوال است،
همین سوال، مخاطب را تا پایان داستان، میخکوب نگه می‌دارد،
پاسخ این سوال، هر چه که باشد، برای همیشه در ذهن کودک باقی خواهد ماند.