پایانش باز بود؟! حقیقتاً من داستان‌هایی رو که باید خودت حدس بزنی در نهایت چه اتفاقی میوفته نمی‌پسندم. بالاخره آدم کتاب می‌خونه که ببینه پایان داستان چی می‌شه دیگه، اینجوری که نمی‌شه. ::)
ولی به جز پایانش، در کل داستان و شخصیت‌هاش رو دوست داشتم. حتی اون حسِ غمی که در انتها داشت رو.
        

          وقتی با افراد پیر مصاحبت می‌کنی، تو را با دنیای دیگری آشنا میکنند که تا حالا بهش توجه نکرده بودی و قادر میشوی از دریچه چشم زیبای آنها بنگری. آلیس هم در پیاده‌روی ها توانست از دریچه دید دیگری دنیا را ببیند. دنیایی که گاهی آن طوری نیست که ما می‌خواهیم اما نقش ما چیست. وقتی دنیا تیر و تار هست میتوانیم رنگین کمان خودمان باشیم...
        

          بستگی به سلیقه داره ولی من دوست نداشتم . خسته کننده بود و خیلی روند داستان کند بود .  و یکمی هم چاشنی غم داشت . 
        

          کتاب معروفی نیست 
ولی کتاب خیلی خوب و قشنگیه
وایبی که به آدم میده خیلی خوبه:)