جولز کارنامه‌اش را می‌گیرد و -چشمتان روز بد نبیند- از طرف آموزگار زبان و ادبیات محکوم می‌شود به بیشتر خواندن کتاب. معلم کتابی را به جولز پیشنهاد می‌کند و جولز هم با اکراه زیاد شروع به خواندن آن می‌کند، اما انقدر غر می‌زند و از کتاب ایراد می‌گیرد که شخصیت اول کتاب، لیا، صبرش تمام می‌شود؛ از کتاب بیرون می‌آید و شروع می‌کند به بحث کردن با جولز. ادامه‌ی کتاب را جولز و لیا با هم می‌خوانند. کتاب پر از تصاویری است که حداقل نصف بار قصه را به دوش می‌کشند. قصه معمولی است، اما به خلاقانه‌ترین شکل ممکن روایت شده. 
خواندنش را می‌توان به هفت تا هفتاد و هفت ساله‌ها پیشنهاد کرد، اما احتمالا مخاطبان اصلی کتاب ده، دوازده ساله باشند :)
        

          به عنوان کسی که به شدت به ادبیات کودک و نوجوان علاقه دارم و دنبال هدف توی نوشته های هر کتابی هستم، این کتاب برام بسیار جذاب بود؛هدف کتاب که تشویق مخاطب به کتابخوانی بود به همراه تصاویری که کتاب رو نزدیک به داستان های مصور می‌کرد همخوانی جذابی داشت و ادبیاتش خسته کننده نبود. خلاصه که اگر حوصله قصه دارید پیشنهاد می‌شود