من عاشق این مدل کتاب‌های کره‌ای هستم که در لابه‌لای داستان‌ها مفاهیمی جا میدن که مثل تراپی برای خواننده عمل میکنه. 
مسائلی که همه‌ ما به نوعی در روزمره باهاشون درگیریم توی داستان به نحو قشنگی مطرح میشن و وقتی شخصیت اصلی داره با اون مشکل کنار میاد انگار نویسنده داره ما( خواننده) رو نوازش میکنه. 
سویو پر از این لحظات بود. لحظاتی که بهت میگفت فقط تو نیستی که از کاری که میکنی لذت نمیبری و می‌ترسی کنارش بذاری، اشکال نداره اگه چند وقتی رو بدون انجام دادن هیچ کاری بگذرونی. 
کارگاه سویو یه پناهگاه بود. هم برای جوان، جوهی، جون، جونگمین، گیشیک، یری و من.^^ 
        

          داستانی آرام بخش و التیام آور که میخواهد به خوانندگان یادآوری کند که گاهی لازم است لحظه ای مکث کنیم و از زیبایی های ساده زندگی لذت ببریم.
        

          این اولین کتابی بود که از ادبیات کره جنوبی خوندم
و قشنگ همون جوری بود که انتظار داشتم😁

یه کتاب پر از آرامش
و حس خوب
که مثل یه فنجون قهوه، قلبم رو گرم کرد☕️✨

داستانش منو یه کم یاد سریال "وقتی هوا خوبه" انداخت
مخصوصا اونجایی که دوستی که از زمان مدرسه باهاش قطع رابطه کرده بود رو بعد سال ها ملاقات کرد

داستان این کتاب در مورد یک دختر ۳۰ ساله است که بعد از استعفا دادن از محل کارش، مدت هاست خونه نشین شده و دیگه حتی توان بیرون اومدن از خونه رو هم نداره😞

ولی یک روز، تمام توانش رو به کار میگیره و پا به خیابون میذاره
و به طور اتفاقی با کارگاه سفالگری سویو آشنا میشه
جایی که قراره یک بار دیگه امید و انگیزه زندگی اش رو پیدا کنه🌅

من همیشه به سفالگری علاقه داشتم
و یکی از دلایلم برای انتخاب این کتاب هم همین بود😁
بعد خوندن کتاب هم بیشتر مشتاق یادگرفتن این هنر شدم
شاید منم برم تو یه کارگاه سفالگری ثبت نام کنم🙃

کتاب زیبایی بود
امیدوارم از خوندنش لذت ببرین😌
        

          این کتاب از اون دست کتاب هایی بود که مثل ی نسیم بهاری خنک و دلنشین یا مثل قشنگی میوه های تابستون لذت بخش بود!🍉 احتمالا اگر از کتاب "به کتابفروشی هیونام دونگ خوش آمدید "خوشتون اومده حتما از خوندن این کتاب هم لذت میبرید. شاید اولش از سوم شخص بودن راوی خوشتون نیاد ولی به مرور بهش عادت میکنید و براتون قشنگ میشه‌. عشقشون واقعی و لطیف بود و به زندگی روزمره ما شبیه تر. بیشتر من و یاد سریال سئول نانوشته ما یا سریال تابستان درخشان ما انداخت و اتفاقا خواندنش در  تابستان خالی از لطف نیست و اگر هنرمندید یا به هنر استفاده از دست ها ایمان دارید احتمالا این کتاب رو دوست خواهید داشت. امیدوارم کسانی که مثل سفال، زندگی را آهسته و در عین حال با اشتیاق فراوان می سازند؛ از خوندن این کتاب لذت ببرند.🫠🍃☕️
        

          *سفالگری دست های او را تربیت می کرد که بعدا اگر بینایی اش را از دست داد راهنمایش باشند.*

این کتاب بویِ گل رس با ترکیب عشق ؛ مزه یِ بستنی اسکوپی هایِ رنگی رنگی با چاشنی تنهایی و صدای بارون پاییزی همراه با میو میو های بچه گربه ای رو میده که بالاخره سرپرست پیدا کرده.
 به همه موارد چه از لحاظ شخصیتی(خجالت/تنهایی/رک بودن/تنها بودن/عاشق بودن/بخشنده بودن/کینه ای بودن/تنبلی/افسردگی/امید داشتن و...) چه از لحاظ اتفاقات متفاوت(آشنا شدن با افراد جدید/پیشرفت کردن/شکست خوردن/رسیدن و نرسیدن /از دنیا رفتن و...) در قالب یه داستانِ جذاب صحبت کرد:)
اینقدر همه ی توضیحات بجا بود که نه داستان از دستم در میرفت؛ نه از توضیحات خسته میشدم و هر فصل دنبال خط های کتاب کشیده میشدم و لینک دادن آدم های فعلی به ادم های گذشته خیلی به جا و ماهرانه بود😍

خوندنش میتونه یه تجربه ی قشنگ و خوشمزه و خوشبو باشه 🙌☕️
لذت بردم و با کلی نوشیدنی های متفاوت آشنا شدم و بعضی هاشو درست کردم و همراه خود کتاب خوردم😉🍰🍨

و گیشیک و جونگمین»»»🫂🫀👀
        

          کتابی التیام بخش و بسیار حال خوب کن بود طوری که رغبت میکنه آدم بره کارگاه سفالگری و تجربه کنه.
        

          کتابی آروم به سبک کره ای:) 
میشه از روش  یک کیدرامای حال خوب کن ساخته بشه و به نظرم موفقیتش بیشتره از کتاب.
نمیدونم مشکل از ترجمه بود یا متن اصلی کتاب به همین شکل نوشته شده بود ولی جمله بندی  قسمتهایی از متن  واقعا برام ناخوشایند بود.
موضوع دیگه ای که برام جالب بود تمرکز زیاد کره ای ها روی تغییر شغل و بازگشت به سادگی روستایی و دوری از هیاهو هست که جدیدا هم تو سریالهاشون و هم کتابهاشون خیلی بهش میپردازن.
ظاهرا زیر پوسته‌ی جذاب شهر سئول، روح های نا آرام زیادی زندگی‌میکنه :)