من عاشق این مدل کتاب‌های کره‌ای هستم که در لابه‌لای داستان‌ها مفاهیمی جا میدن که مثل تراپی برای خواننده عمل میکنه. 
مسائلی که همه‌ ما به نوعی در روزمره باهاشون درگیریم توی داستان به نحو قشنگی مطرح میشن و وقتی شخصیت اصلی داره با اون مشکل کنار میاد انگار نویسنده داره ما( خواننده) رو نوازش میکنه. 
سویو پر از این لحظات بود. لحظاتی که بهت میگفت فقط تو نیستی که از کاری که میکنی لذت نمیبری و می‌ترسی کنارش بذاری، اشکال نداره اگه چند وقتی رو بدون انجام دادن هیچ کاری بگذرونی. 
کارگاه سویو یه پناهگاه بود. هم برای جوان، جوهی، جون، جونگمین، گیشیک، یری و من.^^ 
        

          داستانی آرام بخش و التیام آور که میخواهد به خوانندگان یادآوری کند که گاهی لازم است لحظه ای مکث کنیم و از زیبایی های ساده زندگی لذت ببریم.
        

          این اولین کتابی بود که از ادبیات کره جنوبی خوندم
و قشنگ همون جوری بود که انتظار داشتم😁

یه کتاب پر از آرامش
و حس خوب
که مثل یه فنجون قهوه، قلبم رو گرم کرد☕️✨

داستانش منو یه کم یاد سریال "وقتی هوا خوبه" انداخت
مخصوصا اونجایی که دوستی که از زمان مدرسه باهاش قطع رابطه کرده بود رو بعد سال ها ملاقات کرد

داستان این کتاب در مورد یک دختر ۳۰ ساله است که بعد از استعفا دادن از محل کارش، مدت هاست خونه نشین شده و دیگه حتی توان بیرون اومدن از خونه رو هم نداره😞

ولی یک روز، تمام توانش رو به کار میگیره و پا به خیابون میذاره
و به طور اتفاقی با کارگاه سفالگری سویو آشنا میشه
جایی که قراره یک بار دیگه امید و انگیزه زندگی اش رو پیدا کنه🌅

من همیشه به سفالگری علاقه داشتم
و یکی از دلایلم برای انتخاب این کتاب هم همین بود😁
بعد خوندن کتاب هم بیشتر مشتاق یادگرفتن این هنر شدم
شاید منم برم تو یه کارگاه سفالگری ثبت نام کنم🙃

کتاب زیبایی بود
امیدوارم از خوندنش لذت ببرین😌