زیاد جذابو مورد پسند نبوده
        

          دراکولا آن قدر مشهور است که نام نویسنده‌اش روی کتاب دیگری آدم را ترغیب کند که بخواند؛ و البته دراکولا واقعاً آن قدر کتاب خوب و فوق‌العاده‌ای هست که صرفاً گول اسم را نخوریم. 
این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه استوکر است. به طور کلی فضایی که می‌سازد برای زمانۀ ما ترسناک نیست و شاید بیشتر جنبه‌های گوتیک و فراواقعی دارد که حسی از دلهره را به وجود می‌آورد. به طور کلی یاد شکل نویسنده‌ای آلن‌پو و کمی لاوکرفت افتادم با این تفاوت که هر دو بسیار چیره‌دست‌تر از استوکر هستند و داستان‌های استوکر در سطح اولیه می‌ماند. برخی ایده‌ها و پرداخت‌ها بسیار جالب و زیرکانه هستند و اینکه در چند صفحه کوتاه بشود چنین نوشت فوق‌العاده است اما پایان‌های ناگهانی یا رسیدن به نقطۀ پایانی آن قدر قوی نیست که ما را میخکوب کند. البته باید زمان نوشتن این گونه کتاب‌ها را هم در نظر گرفت که هنوز سنت‌های کلاسیک قصه‌گویی وجود داشته است. در نهایت هنوز خواندن از استوکر و قصه‌های فانتزی گوتیک‌گونه بسیار لذت‌بخش است چون سنت قصه‌گویی در آن‌ها نقش پررنگی دارد. سنتی که هر چه جلوتر آمده جای خودش را به «فرم» و «چی بگوییم» داد.